229~

Laura PoV
Ik was nog niet helemaal bekomen van Toms...ehm...teken van liefde en trouw toen ik in mijn bed lag, met zijn armen -nu net iets minder- rustgevend om me heen. Ik had het gevoel dat het niet heel erg lang zou duren eer hij er opnieuw zou over beginnen. hij was net iets te stil..
'Zou je het echt zo erg vinden om je aan mij te binden?' vroeg hij plots. wat had ik ook alweer gezegd. Ik haalde mijn schouders op. 'Later misschien niet, maar nu..' ik zuchtte. 'Ik weet het, moeders zijn verschrikkelijk eenmaal je een beetje "volwassen" bent.' mompelde hij in mijn oor, waarna hij er een kusje op gaf. 'Zeg dat wel.' verzuchtte ik duister terwijl ik weer dacht aan wat míjn moeder had gezegd. 'Hoezo?' vroeg hij toen hij weer recht ging zitten. Ik legde me met mijn hoofd op zijn borst. 'zou je me geloven als ik zeg dat mijn moeder ook met zulke rare ideeën afkomt?' vroeg ik stil. Tom zweeg even. 'Waarmee komt ze dan af?' vroeg hij terwijl hij met zijn vingers over mijn rug streek. Het kietelde een beetje. 'Ik denk dat haar klok begint te tikken, niet haar biologische of zo..ze wil geen kinderen meer maar...' ik zuchtte. Tom grinnikte zachtjes. 'Ze wil kleine Laura's om haar heen die haar aandacht nodig hebben?' vroeg hij lachend. 'of kleine Toms..' mompelde ik. als we toch konden gaan fantaseren volgens onze ouders... eigenlijk was mijn moeder me aan het aanzetten tot seks.. komt ook niet veel voor.
'Meen je dat?' vroeg Tom plots, een stuk serieuzer. What have you done now? Heel toepasselijk voor het moment. Dat wou ik aan mezelf vragen. 'Wat?' vroeg ik heel onschuldig. 'Je weet wel.' zei hij nogal ongeduldig. Was dit ook door Simone of had hij hier al eens over nagedacht? Tom wordt volwassen! nog veel erger; hij denkt aan een gezin!!!

Wat denken jullie hier van??? Te snel??