{004}

6 jaar geleden
Vanaf toen werd ik strikt opgevoed, nooit mocht ik naar buiten zonder toezicht en ook mocht ik niet naar een dreuzel basisschool, mijn ouders vonden het te ‘gevaarlijk’, allemaal nonsens als je het mij vroeg de jaren vlogen voorbij Op mijn zevende verjaardag mocht ik eindelijk naar buiten, maar natuurlijk we onder ouderlijk toezicht.
Vrolijk stapte ik voor het eerst weer naar buiten en rende meteen naar een boom die in de tuin stond,knuffelde hem en plofte voor de boom op de grond neer en liet de zon op mijn gezicht schijnen,
Verbaast opende ik mijn ogen om te kijken wie er voor me was gaan staan “Wat is er mama?” en keek mam aan “Het word tijd voor het avondeten” en liepen samen naar binnen, eenmaal in de eetzaal was de stemming anders dan gewoonlijk niemand sprak totdat er een huiself naar binnen kwam “Moet Mary het toetje brengen Meneer Jones?” en ze staarde naar de grond “Ja” bromde mijn vader in die twee jaar dat we hier waren was mijn vader steeds meer in zich zelf gekeerd, soms zat hij dagenlang op zijn kantoor en was de enige die naar binnen mocht was ‘Chetan’ paps persoonlijke elf.
Ook mama was die dagen dan ver weg met haar gedachten steeds vaker hoorde ik haar s’nachts huilen en precies die dagen was ik dan super aardig tegen haar omdat ik het wist dat het zou gaan gebeuren, verlegen kwam Mary weer Terug met het toetje en zette het neer verlegen kwam ze met het laatste toetje naar mij toe “Alsjeblieft Mevrouw” en ze gaf me het toetje “Mary je weet dat je me gewoon Abigail mag noemen, alsjeblieft doe dat dan ook” en gaf haar een aai over haar hoofd, Mary was mijn vriendin geworden in de twee jaren die ik hier woonden, ze leek een heel verlegen elf, maar als je haar goed kende was ze echt aardig ook al vonden me ouders het niet prettig dat ik aardig deed tegen een huiself kon het me niks schelen, Toen ik mijn toetje ophad liep ik naar mama die op instorten stond “Mama?”
En leek haar aan “Wat is er Abby?” zei ze schor en keek me aan “Mama alsjeblieft ga naar bed” en terwijl ik dit zei keek ze beschamend naar beneden maar stond op en liep de eetzaal uit, ik hoopte dat ze wat rust zou kunnen nemen zodat het niet leek alsof ze elk moment van haar stokje zou kunnen gaan en liep naar vader die de ‘Daily Prophet’ aan het lezen was
“Pap mag ik naar buiten” vroeg ik op mijn aardigst en keek hem schattig aan, zuchtend legde hij de krant neer en zuchtte toen hij mijn gezicht zag “Vooruit maar wees uiterst voorzichtig en n-“ “Niet van het terrein af begrepen” en draaide me om, Het is gelukt dacht ik blij eindelijk mocht ik naar buiten zonder toezicht en opende de voordeur....