Hoofdaanvoerder

De schooldag liep voorspoedig. Ik had nog even met Kurt gesproken over over het scheikunde, en we hebben afgesproken dat we om vijf uur voor de school zouden verzamelen. Mooi, had ik bij mezelf gedacht, kan ik nog mooi even naar de training. Dus daar liep ik nu heen. Mijn haar had ik in een paardenstaart vastgebonden. Het stond nergens opgeschreven dat dat moest, maar iedereen deed het. Het hoorde bijna tot de etiquette van een Cheerio. Statig liep ik het veld op. Ik zag dat de football jongens onder leiding van coach Beiste al begonnen waren met de opwarming. Het was niet vreemd dat ze altijd eerder begonnen dan wij. Meisjes moesten eerst zorgen dat ze er goed uit komen te zien, bij de jongens maakte het natuurlijk niet uit. Die kwamen toch meteen onder de modder en het zweet te zitten. Aan de populatie rode rokjes, die erg klein was, zag ik dat ik nog genoeg tijd had, dus nam ik plaats op de tribune en keek toe. Mijn ogen waren vooral gericht op Puck natuurlijk. Op een vreemde manier vond ik het heel mooi om naar te kijken, en ik vroeg me af hoe sterk de jongen was. Ik had alleen maar oog voor Puck, en zag daarom de man die een bal in zijn richting gooide niet aankomen. Puck had hem ook onmogelijk kunnen zien, maar toe hij de man zijn naam hoorde roepen en zich omdraaide, ving hij de bal in een reflex. Hij begon toe te juigen om zichzelf en enkele van zijn team-maten deden mee. Hij deed even alsof hij ook nog een touch-down maakte, liet de bal toen op de grond liggen, klopte zijn shirt af en liep toen naar de man toe. Omdat de man dichterbij was komen staan kon ik hem nu beter zien. Het was een leraar van onze school, Spaans gaf hij, volgens mij. Zelf heb ik niet voor Spaans maar voor Frans gekozen, dus ik kende de leraar niet echt. Zou Puck moeten nablijven? Er waren vaker weinig leerlingen op het veld, als de leraren weer eens besloten hadden om in te grijpen tijdens de les. Het valt me nu pas op dat er inderdaad weinig jongens op het veld zijn. Wie missen er eigenlijk? Finn is er niet, en ook kan ik Sam nergens vinden, hij was dit jaar teruggekomen op McKinly. Zou hij niet meer in het team willen? Er zijn genoeg plekken van slecht spelende jongens die hij zou kunnen vervangen. Hij zou ze zelfs allemaal tegelijk aankunnen, als hij zou willen. Maar dan schiet me iets te binnen. Oja. Hij was gaan synchroonzwemmen. Ik lachte in mezelf om het woord. Die moet ik nog een keer gebruiken bij galgje, besloot ik.
De leraar nam Puck mee van het veld af, en dus stond ik ook maar op, ik had tenslotte niks leuks meer om naar te kijken. De Cheerioos waren al begonnen met opstellen toe ik aan kwam, en tot mijn blijdschap kon ik deze keer helemaal naar voren lopen. Quinn was na de reorganisatie uit het team gezet, wat ik begrijpelijk vond. Met haar punkerige gedrag en haar roze haar zou ik haar ook niet in het mijne willen hebben. Santana en Brittany waren evenals de paar jongens uit het football team afwezig, wat maakte dat ik vooraan kon gaan staan.
Tijdens de training voelde ik me echt een ster. Ik danste, en voerde alle stappen van de choreografie perfect uit. Ik wil dan ook graag opvallen bij Sue, mijn coach. En nu mijn concurrenten er niet zijn, zal het haar vast opvallen dat ik me veel beter inzet dan hen. Met een stralende lach op mijn gezicht rond ik mijn laatste oefening af.

In de kleedkamers loop in meteen door naar de douche. Ik maak er niet heel vaak gebruik van, maar omdat ik straks nog naar Kurt ga, vind ik het wel fijn. Voordat ik onder de kraan spring kijk ik nog even op het klokje van mijn mobiel. 16:50 is het, dus ik moet opschieten. Snel laat ik mezelf afkoelen onder het koude water, de warme kraan doet het al tijden niet meer. Ik had mijn normale kleren al meegenomen uit mijn kluisje, dus die trek ik nu aan. Als ik klaar ben en mijn haar heb geföhnt met de föhn van één van de meisjes, been ik me een naar de hoofdingang van de school. Kurt, Mike en Nathalie zijn er nog niet. Waarom bleven ze eigenlijk zolang nog op school?
Ik had een flesje drinken uit mijn tas gepakt, gewoon zodat het leek alsof ik wat te doen had. Niet dat er nog veel mensen rond de school liepen. Ik draaide het dopje van de fles en nam een klein slokje. Dorst had ik eigenlijk niet. Ik keek net op de klok toen de wijzers op vijf uur sprongen. Nou, waar bleven ze?
Vanuit een zijgang hoorde ik geroezemoes, het werd steeds luider en luider en het kwam op me af.