14. Set Me Free.

Aarzelend drukte ik op de deurbel. Ik speelde zenuwachtig met een plukje haar totdat de deur open zou gaan. Verschrikt bleef ik staan wanneer ik Caroline voor de deuropening zag staan. Ze glimlachte vriendelijk naar me, haar glimlach gaf me rillingen. Zwak glimlachte ik terug. Ze liet me naar binnen, zelf ging ze terug naar de vele gasten die al in de grote woonkamer zaten te dansen. Vrolijk deed ze mee terwijl ze me af en toe aankeek. Langzaam deed ik mijn jas uit, waarnaar ik ook naar de woonkamer liep. Al vrijwel meteen werd ik in een omhelzing getrokken door Heather. ''Je bent er!'' Gilde ze boven de muziek uit. Ik knikte langzaam terwijl ik gebaarde dat ze wat zachter mocht praten. Ze grinnikte terwijl ze rondkeek. ''Hij is er ook.'' Fluisterde ze in mijn oor terwijl ze naar hem wees die in een hoekje stond te dansen. Een zwakke glimlach verscheen op mijn gezicht, het zal weer eens niet zo zijn dat Caroline een ''populaire'' jongen niet heeft uitgenodigd. Ik snap nog steeds niet waarom ze MIJ had uitgenodigd. Een diepe zucht verliet mijn mond. Zijn haar zat nog perfecter dan ooit, en zijn glimlach maakte het helemaal af. ''Am je mond staat open.'' Lachte Heather. Snel sloot ik mijn mond en glimlachte breed naar Heather. ''Zijn Sapphire en Kelsey er ook al?'' Heather haalde haar schouders op. ''Ik heb ze nog niet gezien.'' Vertelde ze. Ik knikte begrijpend, het was ook best druk. Heather wikkelde haar hand om mijn pols en trok me mee de dansvloer op wanneer ze Ai se eu te pego hoorde. Ik keek haar hoofdschuddend aan, maar deed toch vrolijk mee. ''Nossa, nossa. Assim você me mata. Ai se eu te pego. Ai ai se eu te pego. Delícia, delícia. Assim você me mata. Ai se eu te pego. Ai ai se eu te pego.'' Zong ik zacht mee met het lied terwijl ik lachend de danspasjes nadeed met Heather. Achter Heather zag ik Zayn staan die goedkeurend zat te staren. ''Hou je handen thuis Zayn!'' Riep ik luid terwijl ik naar Heather knipoogde. Heather draaide zich om, dat was het moment voor mij om weg te lopen. Ik liep naar een bankje dat buiten stond. Het was wel een beetje fris, maar ik kon ermee door. Langzaam liet ik me op het bankje zakken. Ik staarde naar de donkerblauwe hemel, die vol zat met glinsterende sterren. Ik telde ze allemaal één voor één, maar op de helft raakte ik de tel kwijt. Een diepe zucht verliet mijn mond. Achter me hoorde ik de schuifdeur open gaan, zacht hoorde ik voetstappen die steeds luider werden. Ik draaide me om en zag Louis staan. Ik glimlachte zwak. ''Hi.'' Groette ik hem. Hij glimlachte terug en kwam naast me zitten op het bankje. ''Is het een beetje leuk?'' Vroeg ik zacht. Hij haalde zijn schouders op. ''Het kan er mee door.'' Ik keek hem verward aan. ''Hoezo het kan er mee door?'' Vroeg ik zacht. ''Volgens mij geef jij leukere feestjes.'' Zei hij terwijl er een brede glimlach op zijn gezicht verscheen. Ik grinnikte. ''Vast niet.'' Mompelde ik. Louis stootte me aan. ''Waarom zo onzeker?'' Vroeg hij. ''Dat ben ik niet, ik spreek gewoon de waarheid.'' Glimlachte ik. Hij knikte slecht gelovig. ''Wat het is waar, ik ben altijd minder dan miss Caroline haarzelf.'' Ik rolde met mijn ogen. Louis trok een wenkbrauw op. ''Ze is een kreng die mijn hele schooljaar heeft verpest, gelukkig had ik vorig jaar mijn leven weer herpakt.'' Zei ik zacht. ''Ze lijkt me wel aardig.'' Probeerde hij. ''Dat is ze dus niet, daar kwam ik een paar jaar geleden al achter.'' ''Hoezo een paar jaar geleden?'' Vroeg hij verward. ''We waren vriendinnen, Caroline en ik, maar ik werd verliefd op een jongen en dat wist ze. De volgende schooldag kwam ze hand in hand met hem naar school, sindsdien zijn we geen vriendinnen meer.'' Zuchtte ik. ''Om een jongen?'' Vroeg Louis verbaasd. Ik knikte langzaam. ''Maar sindsdien begon het pas, ze deed nog veel ergere dingen.'' Ik beet op mijn lip. Louis sloeg een hand om me heen. ''Het komt wel goed, ik wil je anders wel helpen, en de jongen vast ook wel.'' Hij probeerde mij op te vrolijken. Ik haalde mijn schouders op. ''Ik moet het over me heen zetten, ze verdiend dit niet.'' Langzaam stond ik op om weer naar binnen te lopen. Ik draaide me om naar Louis die nog op het bankje zat. ''Kom je ook?'' Vroeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht. Hij knikte uitbundig en liep naar me toe. Voorzichtig schoof ik de schuifdeur open, ik liet Louis eerst naar binnen, na Louis volgde ik hem naar binnen. Wanneer ik de deur weer dicht had geschoven bleef ik verschrikt staan. Dit kon je niet menen..

Haat aan het woord uitnodigen, uitnodiging en uitgenodigd. Ik schrijf ze bijna altijd fout op! Maar goed, weten jullie al wie het is? Ik doe me best om dat nog niet te laten merken, volgende hoofdstukje komt jullie antwoord Volgens mij is dit mijn langste hoofdstukje ooit.. :-$ Als jullie nog vragen hebben over het verhaal of gewoon over mij, mogen jullie ze stellen hoor.