6.2

Pov Ibrahim:
Terwijl ik me laatste spullen had ingepakt was het tijd om te vertrekken, het gevoel dat ik Samira nogsteeds kwijt was deed me pijn maar ik moest verder, zonder haar en dat ging me lukken ook al wist ik dat elke stap die ik zal gaan zetten onwijze pijn zal gaan doen zonder Samira aan me zij. Terwijl ik me koffers naar beneden bracht stonden Samir en Amber me samen op te wachten, het was zo ver ik verliet Nederland voorgoed voor me carierre in Barcelona. ik zette de laatste koffer neer en nam afscheid van Samir en Amber. ''Doe voorzichtig!" zei Amber terwijl ik haar een knuffel gaf. "komt goed'' zei ik. Ik liep naar Samir toe. ''Let je goed op haar'' lachte ik naar hem en gaf hem een knuffel. ''Doe ik man.'' zei Samir terwijl we afscheid namen. "Nou dan ga ik maar'' zei ik terwijl ik de deur open reed en me koffer buiten neer zetten. "Succes daar en bewijs je goed!'' riepen ze me na terwijl ik de laatste koffer buiten zetten en me taxi er aan kwam rijden. Terwijl de chauffeur me koffer in de kofferbak zette nam ik voor de laatste keer afscheid. ''Dit was het dan.'' zei ik terwijl ik de taxi instapte. Ik deed het raampje open en zwaaide de 2 nog uit terwijl de taxi vertrok."En waar gaat u reis heen? Barcelona?" vroeg de man die dondersgoed wist wie ik was."Ja'.." zei ik kortaf, ik had nu even geen zin om te praten. Terwijl de auto richting schiphol reed checkte ik nog even de berichten via me telefoon, niks van Samira, zij ging verder met haar leven en ze was mij vergeten. Toen ik daar aan dacht voelde ik steken in me hart, steken van pijn ik was haar kwijt voor altijd, ik vertrok naar Barcelona en zij bleef hier in haar eentje achter, had ik dit wel moeten doen, had ik weg moeten gaan en haar achter moeten laten. Toen ik daar aan dacht wist ik niet meer zeker wat mijn doel was, wou ik echt voor Barcelona gaan spelen of liet ik Barcelona schieten voor de liefde, misschien wel de ware liefde, die ik in Barcelona misschien niet kan vinden. Ik hou van Samira en dat zal ik altijd doen, maar zij gaat verder en dus moet ik ook verder gaan, ik ga haar los laten en dat gaat me lukken. Met die gedachte stapte ik uit de taxi die intussen al gearriveerd was op schiphol, de chauffeur pakte me koffers uit de auto, terwijl ik hem het geld gaf wenste hij me nog een fijne reis en vertrok ik richting Barcelona, een nieuw begin en tijd om uit te zoeken wat ik wil. En een leven zonder me lieve,mooie meisje Samira.