Behind The Fairytale |13|

Behind The Fairytale |13|
Kaylee Melania Hope
‘En wanneer kwam hij nu net? Morgenavond naar Forks en overmorgenochtend in school?’ Ik checkte het voor de allerlaatste keer. Ik moest het zeker weten.
‘Wie heeft je dat verteld?’ Vol ontzag keek Britney me aan.
Twijfelend gaf ik antwoord, klopte het dan niet? ‘Indra, waarom?’
‘Ooh, Indra... Ik denk niet dat ze je zo leuk vind, ze is waarschijnlijk jaloers op je figuur. En natuurlijk ook je cheerleaderachtergrond. Ze wou ook altijd een cheerleader worden. Maar het is dus niet juist, normaal komt Daniël deze middag al. Ik ben het gaan vragen aan het secretariaat en daar zeiden ze dat hij het eerste uur na de middag wiskunde van meneer Varner ging krijgen.’ Haar ogen blonken en de grijns op haar gezicht werd gigantisch. Ik moest er net hetzelfde uitzien.
‘Met ons?!’ Lachte ik.
‘Ja, met ons. Dus, ik vroeg of ze misschien iemand nodig hadden om hen rond te leiden en toen zei ze zo van: och, ja. Dat is waar ook, je mag hem samen met die vriendin van je de school laten zien. Ze heeft toch op hetzelfde uur les.’ Terwijl ze een monotone secretaressestem ompzette, glimlachte ik haar breed aan.
‘Echt? Dat is geweldig!’ Ik trok me er niets van aan dat iedereen die in de gang liep me nu raar aankeek. Ik mocht toch schreeuwen wanneer ik wou?
‘Tuurlijk is het dat! Goed dat je die mooie broek aanhebt en ik heb ook nog wat make-up bij, dan kunnen we ons bijschminken en maken we direct een goede indruk.’ Ze grabbelde in haar tas en haalde er een volgepropt toilettasje uit.
‘Ja, dat is wel nodig. Anders onderschat hij ons direct.’ Ik keek even naar mijn broek terwijl ik dat zei.
‘En dat zou verschrikkelijk stom zijn.’ Ze maakte altijd heel veel gebaren als ze sprak, en haar expressieve gezicht maakte het plaatje helemaal af.
‘Komt hij in het begin van de middag of tegen het einde?’ Vroeg ik om het gesprek gaande te houden.
‘Dat weet ik niet, maar zo heel lang kan het toch niet meer duren...’
‘Misschien moeten we al naar het secretariaat gaan, dan kunnen we daar op hem wachten en als hij dan aankomt, zal hij niet verkeerd kunnen lopen.’ Terwijl we verder stapten stelde ik het voor. Een instemmend knikje van Britney liet me weten dat we dus naar het secretariaat gingen in plaats van de kantine. Maar natuurlijk eerst langs de wc.
Britney duwde een meisje voor de spiegel bruut aan de kant en glimlachte fake naar haar. Het meisje liet haar hoofd naar beneden vallen en maakte zich bang uit de voeten. Aan de laatse wc stond een groep meisjes en ik herkende de bordeauxrode jeans met de versleten vans direct. Haar lange haar zat in een hoge paardenstaart en het geluid van haar “ik zal maar doen alsof ik het grappig vind”-lach klonk me vreselijk bekend in de oren. Snel wendde ik mijn blik af, bang dat ze zich zou omdraaien en me zou zien terwijl ik haar zo aanstaarde. Britney stond met haar gezicht dicht tegen de spiegel en hield een oogpotlood tegen haar ogen. Ze zag dat ik naar haar keek en duwde me haar toilettasje toe.
‘Hier zit echt alles in. Zoek maar uit wat je wil.’ Snel nam ik het aan en keek naar de inhoud. Er zat werkelijk alles in. Oogschaduw, eyeliner, lipgloss... Niets ontbrak. Na even zoeken vond ik een paar spullen die ik wel kon gebruiken en ging ook maar wat schminken. Op het einde nam ik een zachtroze lipgloss en deed die op mijn lippen. Ik sloot ze even en opende ze weer om het resultaat te bekijken. Perfect. Ook Britney was bijna klaar. Het groepje meisjes had het ook warm genoeg gekregen en draaiden zich om om naar buiten te lopen. Het meisje dat tegen Amy aan het praten was geweest schonk me een vuile blik en fluisterde Amy wat toe. Amy keek recht in mijn ogen. De hare vernauwden.
‘Kijken eens wie we hier hebben. Oh, neen. Er zit wat gezicht op je make-up.’ Spuwde ze me toe.
‘Echt?! Waar?!’ Ik keek nepgeshockt weer naar de spiegel en legde mijn vinger op mijn wang. ‘Ja, hier. Britney, help! Heb je misschien nog wat foundation?’
‘Dat meen je toch niet?’ Speelde die het spelletje mee. ‘Kom hier, natuurlijk heb ik dat.’ Ze haalde een tube tevoorschijn en nam mijn gezicht in haar handen terwijl ze haastig foundation op mijn wang spoot. Ze ging er met haar hand over tot het goed uitgewreven was en keek tevreden naar het resultaat. ‘Oef, het was bijna te laat en dan had je er zó uitgezien.’ Ze knikte naar Amy.
‘Bedankt, zonder jou had ik het niet gered!’ Heupwiegend liepen we naar het secretariaat en lieten Amy en haar vriendinnen verbaasd achter.