OO9

Wanneer ik een leegte in mijn bed vind, word ik wakker, en roep Dahvie, knuffelen (lees: meer dan dat zal ik!^^ Maar wanneer ik geen reactie terug krijg, sta ik toch maar op om te kijken waar hij is. Als ik naar een tafeltje loop zie ik een briefje liggen. Jongedame, Vanaf nu ligt u alleen op deze kamer, en zal de heer Torres ergens anders slapen. Als juffrouw van Dam ons niet had getipt, had het verkeerd af kunnen lopen, dus beter bedankt u haar.
''Katy.'' Grom ik. Ik zal Dahvie hoe dan ook terugkrijgen!(Ook in bed^^)
Als ik aangekleed ben, en mn tas heb ingepakt, loop ik naar de ontbijtzaal, waar ik Katy met een gemene grijns naar mij zie kijken, compleet met blauw oog, thnks Mylene!
We gaan vandaag een kleine wandeling door de stad maken. Eigenlijk zouden we naar de Champs Elysées gaan, maar er was iets mis met de bus, dus we gaan met de metro naar het centrum, en gaan gewoon rondwandelen en shoppen, wat ik he-le-maal niet erg vind natuurlijk^^ Ik zie Dahvie naar me kijken, en onopvallen naar zn mobieltje kijken, dus pak ik de mijne en zie dat ik een berichtje heb. Ik mis je. Ik glimlach waterig, en stuur snel wat terug, voordat ik mn oordoppen in doe en me tegen Mark aannestel. Als ik wakkker word van zacht ge-'Awhh', merk ik dat we al in het centrum zijn, en Mark me op een bankje heeft gelegd, met mijn hoofd op Dahvie's schoot. De rest is al weg, en Dahvie aait me zacht door mn haar. Hij moet weer terug bij mij komen, ik mis hem nu al, en hij is net 5 uur weg ofzoiets. Ik ren als een gek, met mijn ''gang;'' achter me aan, naar , jawel, de Starbucks, en meet een zooi Latte's en muffins lopen we de winkel weer uit, met een grote glimlach op onze gezichten, en huilende portemonnees.De klas zijn we inmiddels kwijt, niet dat we dat erg vinden hoor, het was meer even voor de statistieken. We ehbben echt geen idee waar we zijn, en schieten dus maar de eerste de beste winkel in, en onze monden vallen open. Darn, mooie winkel <333 Aan het eind van de middag hebben Mylene, Jason, Mark, Dahvie en ik bij elkaar 34 tassen met spullen geshopt, en hebben moeite om alles te sjouwen, gezien er vele paren schoenen bij zijn. Wanneer wij als laatsten de metro weer in moeten, passen Dahvie en ik er niet meer bij, iedereen moest weer uitstappen, maar de metro reed al weg, ons al verward, maar vooral verliefd achterlatend..............