Hoofdstuk 3

Ik keek nog steeds om me heen en zuchtte. Terijl ik zuchtte keek de leraar plots in mijn richting. Ik had het net op tijd door en keek snel weer in mijn boek en deed of ik heel druk aan het opletten was. De leraar keek vrij snel weer weg en gaf ons toen de opdracht aan ons huiswerk te gaan werken. Ik sloeg mijn schrift open en was met 10minuten klaar. Maar wat wil je dan ook als je het allemaal al één keer gemaakt hebt. Ik was net klaar met mijn opdrachten toen ik een stem hoi hoorden zeggen. Ik keek om me heen waar kwam dat dan weer vandaan? Terwijl ik om me heen keek hoorde ik iemand zachtjes lachen. Ik keek in de richting waar het lachen vandaan kwam. Waarom lach je? Vroeg ik. Het meisje zei, gewoon het zag er grappig uit hoe jij zoekend om je heen keek. Mocht je het trouwens willen weten ik ben Bella. Ze keek me met een glimlach aan. Ik lachte om haar uitleg. Ik snapte eigenlijk wel dat het best grappig moest zijn om iemand zoekend rond te zien kijken. Ik keek Bella weer aan en zei, ik snap het wel hoor ik denk dat ik ook in de lach zou schieten als iemand zo zou kijken als ik net deed. En je haalt me de woorden uit de mond ik wilde net gaan vragen hoe je heet! Mijn naam weet je vast wel doordat meneer de leraar die daar straks al luid en duidelijk door de klas schreeuwde om me voor te stellen. Mocht je het vergeten zijn, ik ben Roos. Bella grinnikte even. Waarop ze lachend antwoordde: Ik had al zo'n vermoeden dat je mijn naam niet meer wist. Dus dan is het gewoon wel zo netjes om die gelijk even te melden vind ik. En ik wist nog wel dat jij Roos bent. Nadat het daarnet zo’n 5keer is gezegd door die oh zo aardige leraar. Ik deed mijn mond open om wat terug te zeggen maar net op dat moment ging de bel. Het was pauze zag ik op mijn rooster. Snel pleurde ik mijn spullen in mijn tas en stond rustig op. Eer ik de klas uit was gekomen was iedereen uit mijn klas al verdwenen.