Chapter thirty-five. -Zayn.

De tranen liepen over haar wangen. Ze legde haar hoofd tegen mijn borst, de vlinders in mijn buik werden gek. Ik was gewoon een vriend voor haar. Ik vond het jammer, maar het was zoals het was. Waarom moest Lou dit aan Liam vertellen? Dadelijk had hij het tegen Amber gezegd.. Shit, ik had nogal wat problemen. Ambers ademhaling werd rustiger en ze zakte op mijn schoot. Ik keek en zag dat ze in slaap was gevallen. Langzaam tilde ik haar op en schoof haar onder de dekens. Ik drukte een snelle kus op haar wang en liep de kamer uit. ‘Zayn…’ fluisterde ze ‘Ik had een nachtmerrie.’ Zo snel al? ‘Kom hier meis.’ Ik trok haar in een knuffel. ‘Wil je bij me blijven vannacht? Of mag ik bij jou slapen?’ vroeg ze zacht. Sinds Liam weg was had ze steeds bij mij geslapen, ze was snel bang. ‘Weet je het zeker?’ ze knikte. ‘Pak je pyjama maar.’ Amber voelde zich wat ongemakkelijk, maar mij maakte het niet uit. Ik vond het alleen maar fijn. Wat Liam ervan zou vinden zouden we nog wel te weten komen. Amber was klaar en liep voor me uit naar mijn kamer, sinds ze tijdelijk bij mij was ingetrokken was het daar stukken netter. Ze plofte dwars op het bed en ik ging ernaast liggen, ze kroop weer tegen me aan. Ze leek zo klein en kwetsbaar. Langzaam deed ze haar ogen open en keek me een tijdje aan. Wat had ze een mooie ogen. Ze sloot ze weer en er stond een grote glimlach op haar gezicht.