Fifty.

Ze stuurde ons een klein kamertje in waar Marcel en Loena ook zaten. De Kragges stonden breed grijnzend voor ons. Ze lieten ons echt allemaal onzinnige dingen doen! We moesten zelfs hun teennagels knippen! Nogal vreselijk goor aangezien er schimmel tussen zat.
We zaten er tot vroeg in de ochtend voor we eindelijk mochten gaan onderweg naar boven vielen we bijna in slaap. Halverwege kwamen we de tweeling. Mijn ogen vielen dicht en ik donderde bijna op de grond maar Fred greep me net op tijd vast. George tilde Ginny op en ondersteunde Loena. Marcel leunde tegen Fred op de weg terug naar boven.

De maanden en strafstudies gingen vreselijk langzaam voorbij. Ik zat in de kamer van hoge nood, tussen Daan en Fred. Mijn hoofd op Freds schouder, mijn vingers verstrengeld met die van hem. Marcel was net weg toen ik binnen kwam. Desiderius Perkamentus had hem laten roepen. We wachtten allemaal in stilte tot hij terug kwam. De spanning drukte hard op ieders schouders, Fred ging zacht met zijn vinger over mijn blauwe oog en snee op mijn wang waar de Kragges me gestraft hadden omdat ik tegenwerkte. Het schilderij schoof naar achteren en Marcel kwam tevoorschijn. Iedereen hief zijn hoofd in een ruk naar hem op. 'Ik heb een verassing.' Mompelde hij met een speelse grijns op zijn gezicht. 'Toch niet weer koekjes van Desiderius!' Klaagde Simon. 'Die vorige waren steenhard en niet te vreten!' Marcel schudde zijn hoofd en ging breed glimlachend aan de kant. 'HARRY POTTER!' Gilde iemand achteraan, iedereen stond recht en luisterde naar wat hij te zeggen had. 'Hoe kunnen we helpen?' vroeg Daan. 'We zoeken iets. We weten niet wat het is of waar het ligt.' Iedereen keek elkaar aan. 'Het is iets van Ravenklauw.' Voegde Ron er aan toe. Ginny rende de kamer binnen, iedereen schoof aan de kant. 'HARRY!' Ze klonk vreselijk verrast en blij tegelijk. 'Hallo.' Zei Ron stilletjes van achter Harry. Fred grinnikte zachtjes langs me. 'De verloren diadeem van Rowena Ravenclauw.' Fluisterde Loena. Meteen begon er een hele discussie over de diadeem, ik trok me terug naar mijn hangmat en luisterde naar het gekwetter.