Fourtynine.

Na vier dagen wou ik al naar huis. De enige leuke les, i regret saying this, waren gedaanteverwisselingen en toverdranken. Ik en Fred konden elkaar buiten de leerlingen kamer nog met geen vinger aanraken of we hadden al strafstudie. Wat dus ook vaak gebeurde. Ik zat verveeld in de leerlingenkamer te leren. De tweeling kwam zachtjes lachend binnen. Ik zuchtte. 'Wat hebben jullie twee knapperds nuweer uit gehaald?' Ze vertelde lachend over de stinkbom in Vilders kantoortje. 'Fred. We zien elkaar nu al bijna niet met die 20 uren strafstudie die we moeten uitzitten. Maak het nu niet nog meer.' Pruilde ik. Hij trok me recht en kuste me. 'Sorry, Jimmy. We konden het niet laten.' Ik hield mijn hoofd schuin. 'Hij zat je te bespieden. Niemand bespied mijn meisje.' Ik grinnikte en Angelique maakte kotsgeluidjes. Ginny trok aan mijn hand. 'We moeten bekers gaan schoonmaken.' Ik zuchtte diep en kuste Fred nog een keer. 'Slaapwel. Ik kan morgen weer niet schrijven.' Hij glimlachte, gaf me een kus op mijn voorhoofd en sloeg op mijn billen. 'Have fun, sweetie!' Ik stak mijn tong naar hem uit en riep nog snel dat ik van hem hield voor ik door het luik sprong en keek hoe Vilder het portret van de dikke dame weghaalde. Ze zwaaide naar ons en we zwaaiden terug waarna we op weg gingen naar de bekerkamer. We hadden al 7 dagen achter elkaar alle bekers gepoetst. We pakten allebei eentje en begonnen te vegen toen Omber binnenkwam. 'Kom kom, liefjes. Kom maar met mij mee.' Ze glimlachte poeslief. 'Maar we willen eerst ons werk afmaken!' Zeiden we in koor na een korte blik op Omber te hebben geworpen. 'Maar toch komen jullie mee! Die stomme bekers kunnen me niks schelen! HOP NU!' Ze herstelde zich en glimlachte weer waarna ze liefjes een beweging maakte. Ik pakte Ginny's hand vast terwijl we Omber achterna liepen.