Fourtyseven

'Wat ies er zo krappiek?' Vroeg Fleur. 'George en zijn boterham.' Legde Fred uit. 'Georgina is heel grappig!' Ze bleek het te geloven en maakte verder schoon.
Fred hield mijn hand stevig vast onder het verschijnselen. Molly trippelde naar buiten en drukte de tweeling vol met kussen. Mij plette ze bijna in een omhelzing. 'Ma, ik heb Jimmy nog nodig hoor!' 'Sorry, Fred! Ik ben gewoon zo blij dat jullie ongedeerd zijn!'
Ik grinnikte en Fred trok me mee naar binnen. Molly was blijkbaar druk bezig geweest met poetsen en koken. Er stonden drie grote cakes op de tafel en ieder hoekje van het Nest blonk. 'Wat willen jullie eten vanavond? Alles is oke! Ohh, heb ik al gezegd dat ik blij ben dat jullie terug zijn?' De tweeling lachte en begon vanalles op te noemen. Molly grinnikte. Maar haar vrolijke bui verdween meteen toen Arthur begon over de patronus die hij naar Harry, Ron en Hermelien had gestuurd. Ze hield haar mond abrupt en de glimlach verdween van haar gezicht. Fred nam me mee naar boven. Toen we boven waren hoorden we Molly al huilen. Fred sloef een arm om me heen an kuste me op mijn kruin. 'Alles komt wel goed met ze.' Zeiden ee alledrie tegelijk. Tegen het avond eten was Molly weer helemaal opgefleurt. Ginny was samen met Charlie aangekomen. Ze begroette ons allemaal nogal somber en bekeek Georges oor nog eens goed. 'Ziet er beter uit, broertje!' George giechelde als een verliefd meisje en stak de achterkant van zijn vork erin die mooi bleef steken. 'George, eet je eten maar gewoon braaf op!' Zei Charlie lachend. 'Hij mist zijn Georgina denk ik!'Zei Fred droog. Ik en George barstte in lachen uit. 'Georgina?' Vroeg Arthur. Lachend vertelden we het hele verhaal.