Fourtysix

Fred hield zijn armen stevig om me heen geslagen die nacht. Ik had blijkbaar ook wild om me heen geslagen in mijn nachtmerries, hij had een boel blauwe plekken op zijn borstkas. Hij sliep nog, ik keek hoe hij sleep. Zachte snurkjes ontsnapten uit zijn mond. Ik streelde over zijn wang en hij opende langzaam zijn ogen. 'Ik wou je niet wakkermaken.' Fluisterde ik, hij drukte zijn lippen zacht op de mijne. 'Jij mag me altijd wakkermaken.' 'Heb ik je zo aangevallen vannacht?' Bloosde ik en streelde over zijn borst. 'Je bent echt een karate-kid in je slaap.' Lachte hij en drukte kusjes in mijn nek. Ik werd rood en wou hem net terugzoenen toen Fleur zonder te kloppen de kamer in kwam. 'Joellie moeten teruk naar 'et Nest. Ontbijt over een 'alf uur.' Toen ze weg was en we zeker waren dat ze ons niet meer kon horen begon ik te lachen. 'Verstaat Charlie haar eigenlijk wel altijd?' Fred begon te schaterlachen.'iek 'oop 'et.' Ik giechelde en drukte een kusje op zijn neus. Ik stond op uit het bed en kleedde me aan. Ik trok een strak zwart jurkje aan met een blauwe sweater erover. Een paar sneakers en de outfit was af.
Lachnd en giechelend kwamen ik en Fred beneden. 'Gatver! Doe eens niet zo koef jongens!' Walgde George en nam een hap uit zijn boterham. 'Ja, wees jij eens niet zo klef met je grote liefde mevrouw boterham!' George begon zijn boterham te kussen vlak nadat Fred dat gezegd had. 'Het spijt me. Maar ze heeft niet lang meer te leven!' Fleur zei nog iets onverstaanbaars waardoor ik, Fred en George in lachen uitbarstten.