OO1 #

"Heb een fijne eerste dag nog op school, Alexis!" riep haar moeder nog na. Alex rolde met haar ogen en trok de deur naar buiten open. Ze werd bijna altijd gewoon Alex genoemd, maar soms wou haar moeder haar nog gewoon Alexis noemen. Alex ging met haar hand door haar haar en liep over het gras, waarop dauwdruppels zaten. Haar gloednieuwe Vans werden er nat van, maar niet zo heel erg. Ze had in de vakantie een aantal nieuwe kleren en spullen gekocht, op haar moeders kosten, omdat ze naar een nieuwe school ging. Ook had ze een nieuwe fiets gekregen, want Alex haatte het om met die vreselijk gele bus naar school te gaan en ging dus al vanaf dag één op High School met de fiets naar school. Alleen omdat haar oude fiets half kapot was en zo uit elkaar kon vallen had haar moeder een nieuwe gekocht, niet een hele dure, gewoon een zwarte oma fiets, die waarschijnlijk toch na een maand half uit elkaar zou gaan vallen, Alex' kennende. Alex grijnsde en gooide haar schoudertas volgepropt met boeken om haar nek en stapte op haar fiets. Ze fietste het grindpad af en probeerde zo min mogelijk te wiebelen, wat aardig lukte. Met wind tegen, die haar haren alle kanten op blies, ook al zaten veel van haar lokken in haar jas verstopt, fietste ze richting haar nieuwe school.
Toen ze eindelijk op haar nieuwe school aankwam, nog steeds ruim op tijd, vond ze het fietsenrek wonderbaarlijk snel, het stond gewoon naast de ingang. Alex grinnikte even en zette haar fiets op slot, ging met haar hand door haar haar, wat door de wind alle kanten op stond, volgens haar dan, en liep op haar Vans richting de ingang. Terwijl ze liep pakte ze een blaadje uit haar tas, haar rooster. Terwijl ze op haar rooster keek liep ze de school binnen, ze duwde de deuren open en keek toen op van haar rooster. "In ieder geval betere kleur vloer." mompelde ze in zichzelf en keek rond. Het zag eruit als een doorsnee High School, gewoon zoals alle scholen eruit zagen. Ze ritste haar jas los en keek rond. Het was nog niet druk, nog niet tenminste. Ze stopte haar rooster weer terug in haar tas, deed haar handen in haar broekzakken en slofte door de gang met haar ogen op de kluisjes gericht. Ze had haar kluisje en haar combinatie al uit haar hoofd geleerd, want rector Figgings had haar deze al verteld. Alleen had hij niet verteld wáár haar kluisje was. Alex zuchtte even en ging met haar hand door haar warrige bos kastanje bruine haar. Hopeloos keek ze rond en ze zag twee jongens en één meisje langs komen lopen. Snel stapte Alex op hun af, ze zagen er tenminste niet uit als zo'n verwaande typjes, nou ja, niet echt als de populairste van de school tenminste. "Ehm-hoi," zei Alex voorzichtig, "Ik ben nieuw hier en-" Ze kon haar zin niet afmaken, want het meisje begon door haar heen te praten. "Ik ben Rachel Berry, welkom op William McKinley!" zei ze met een glimlach. Alex fronste een beetje en probeerde te glimlachen, waarna ze even Rachel bekeek van top tot teen en toen haar eigen kleding. "Dit zijn Kurt en Blaine, en jij bent?" zei ze en keek Alex een beetje scheef aan. "Alexis O'Malley," antwoordde Alex, "Maar noem me gewoon Alex alsjeblieft." "Oke, Alex," ze legde de nadruk op Alex, "Wat was je vraag?" Alex beet op haar lip. Iets in haar zei dat Rachel zo overdreven typje was. "Ik zoek mijn kluisje." antwoordde Alex voorzichtig en keek van Rachel naar de twee jongens naast haar. "Welk nummer heb je?" vroeg kleinere jongen met zwart haar, Alex wist niet zeker of hij Kurt of Blaine was. "567." "Dat is naast de mijne!" riep Rachel breed glimlachend, "Ik ben toch op weg naar mijn kluisje, kun je meelopen!" Alex haalde haar schouders op. "Is goed hoor." zei ze en keek even naar de twee jongens en toen weer terug naar Rachel en liep achter haar aan.