Met een kratje in haar hand, waar al haar spullen in zaten die uit haar kluisje kwamen liep ze door de school, richting de deuren, die ze waarschijnlijk nooit meer zou zien. Niet dat ze dat erg vond, verre van erg zelfs. Het feit dat haar moeder vanuit Minnesota naar Ohio, Lima om precies te zijn, was eigenlijk heel fijn voor haar. Ze stond namelijk bekend als de loser,het meisje dat stripboeken leest, verslaafd is aan fantasy films, met maar één vriendin die ook niet populair was, veel las, heel veel muziek had en ook nog eens zong en gitaar speelde. Ja, dat meisje was volgens haar klasgenootjes echt een geek. En ze voelde zich gelukkig, dat ze nu eindelijk was verlost van de kwade personages die op de High School in Minnesota rond liepen. Met een veels te brede grijns op haar gezicht liep ze met het groene kratje in haar hand door de gang richting de uitgang. De laatste keer dat ze over de foeilelijke kotsgroene grond liep, de laatste keer dat ze die arrogante blikken haar na zouden kijken. Ze wou een nieuwe start maken, een soort nieuw begin op William McKinley. Hopelijk zouden ze haar daar wel accepteren zoals ze is, of in ieder geval meer vrienden maken. Met haar elleboog duwde ze voor de laatste keer tegen de harde klapdeuren van de school, naar buiten. Een rilling liep over haar rug toen de koude luchtstroom haar tegemoet kwam. Op haar afgetrapte sneakers liep ze over de treden van de stenen trap naar beneden. Ze gunde haar 'oude' school geen blik meer en ze liep richting de grote weg, waar een zwarte tweedehands auto stond te wachten met een vrouw tegen de portier aan en met een glimlach op haar gezicht, waarna ze richting haar dochter liep en het kratje aanpakte. "Klaar om naar Ohio te gaan, Alex?" vroeg de moeder aan haar dochter. "Ready." antwoordde Alex en ging in de auto zitten. Dag Minnesota.
Reageer (1)
Oeh, goed geschreven!
1 decennium geledenHier is weer een abo!