1.3| Return.

Lichtelijk geïrriteerd zocht ik een passende jurk in mijn immense inloop kast. Toen ik daarnet thuis kwam had ik tot mijn grote verbazing een uitnodiging in mijn brievenbus gevonden. Ik was net als de rest van het dorp uitgenodigd op het grote gala bal van de familie Mikaelson. Ik was in de veronderstelling dat dit meer was dan alleen een feest om te ‘vieren’ dat hun familie terug verenigd was. Reden genoeg voor mij om te gaan en uit te vinden wat ze van plan waren. Niemand zou me toch herkennen, daar was ik vrijwel zeker van. Er was slechts een persoon die me echt zou kunnen herkennen, en daar had ik jaren geleden al mee afgehandeld. Ik zou me sowieso onopvallend moeten gedragen, om geen argwaan op te wekken. Dit feest was immers de perfecte manier om in de buurt van de dubbelganger te komen. Snel wierp ik een blik op de grote analoge wandklok die in de kamer hing. Kwart na zes. Ik moest me maar eens beginnen haasten. Ik trok een jurk uit de kast een hees mezelf er in. De bovenkant van de jurk sloot mooi aan, om dan wijd naar beneden te golven. Ik keek nog eens goedkeurend in de spiegel voor ik verder ging om mijn haar en make-up te doen. Nadat ik het laatste lokje haar op zijn plek had gelegd bekeek ik mezelf nog eens. Een zucht rolde over m’n rode lippen. Mijn ogen stonden zorgelijk, over enkele minuten zou ik letterlijk oog in oog komen te staan met mijn verleden. Ik moest toegeven dat het pijnlijk was te weten dat niemand zou beseffen wie ik was. Terwijl ik hen in de ogen zou kijken en zou doen of ik hun ook niet kende. Terwijl ik diep van binnen overweldigd zou worden door een stroom van emoties.