030

Sarahjeanne Wilder

Mijn ogen staren naar de fel groen geverfde muur, terwijl mijn hersenen aan het bedenken zijn hoe ik het Liam het beste kan vertellen. Een zucht rolt over mijn lippen en ik voel Liam’ s armen om me heen. ‘Waarom ben je hier? Ik dacht dat je niet met me kon praten voor twee weken.’ Zijn adem kriebelt in mijn nek als hij praat. Ik haal mijn schouders op en weet dat ik niet te lang weg kan blijven, of thuis zal de hel weer losbarsten. ‘Ik moet met je praten, waarom niet. Ik heb een groot geheim voor je en die wil ik je nu vertellen.’ Mijn stem klinkt zacht en ik neem een diepe teug lucht. Ik begin bij het begin te vertellen.

‘Het begon toen ik een jaar of zes was. Mijn vader liet mijn moeder in de steek, ze was gebroken. Het duurde weken voordat ze weer in fatsoenlijke staat was om voor mij te zorgen. In die tijd dat mijn moeder alleen maar huilde vanwege mijn vader, bracht ik mijn leven door bij mijn beste vriendinnetje toen. Ik ging gewoon naar school en was vrolijk. Toch miste ik mijn vader en mijn moeder vreselijk en begreep niet waarom ik mijn vader nooit meer zag.
Ik ging terug naar mijn moeder en het ging een poosje erg goed. Mijn moeder was weer vrolijk en huilde bijna niet meer. Ze nam de taak om voor me te zorgen erg serieus. Wat ik toen niet wist, is dat ze mijn vader verboden heeft om me ooit nog te zien. Er is zelfs een rechtszaak geweest over de voogdij, die mijn moeder overigens heeft gewonnen.
Toen ik zeven jaar oud was, ging het mis. Mijn moeder ging aan de drank en was bijna elke dag tot laat in de avond het huis uit. Ze nam geen tijd meer om voor me te zorgen en dacht dat ik het wel alleen afkon. Als ze dan al thuis was, was ze dronken en stonk ze vreselijk naar alcohol. Ze lag alleen maar in haar bed en was totaal niet in mij geïnteresseerd. Vaak kwam ik te laat op school, omdat mijn moeder zich weer eens had verslapen of omdat ze me helemaal niet wakker had gemaakt. Het kwam steeds vaker alleen maar op mij neer. Het huis was één grote puinhoop en ondanks dat ik pas zeven was, wist ik dat het zo niet langer kon.
Het was voorjaar en ik zou bijna acht jaar worden, toen het gebeurde. Ik had de moeder van mijn beste vriendinnetje alles verteld wat er thuis gebeurde. Ze was geschokt dat het al een jaar lang zo ging. Ze ging met me mee naar huis en zocht mijn moeder op. Ze vertelde haar eens goed de waarheid en zei dat ze een afkick kliniek geboekt had. Zodat mijn moeder van haar verslaving aan de alcohol af kon komen. Toen de moeder van mijn vriendinnetje, alles gezegd had wat ze wou zeggen, ging ze weg. Toen ze eenmaal weg was, ging mijn moeder door het lint. Ze schreeuwde door het hele huis dat het mijn schuld was, dat mijn vader ons verliet. Haar stem klonk angstaanjagend en ik kroop dan ook weg in het verste hoekje dat ik maar kon vinden. Mijn moeder schreeuwde dat ze me haatte en dat ze me nooit meer wou zien. Ik wachtte tot ze uitgeraasd was en kroop toen uit mijn schuilplaats. Later kwam ik erachter dat ik dat beter niet had kunnen doen. Mijn moeder greep me in mijn kraag toen ik behoedzaam door het huis sloop. Ze gooide me tegen de muur en begon weer te schreeuwen, dat ze wenste dat ik nooit geboren was. Ze trok me aan mijn haren terug naar boven en begon me in mijn gezicht te slaan en te spugen. Ze sloeg me bont en blauw, toen ze eindelijk klaar was. Rende ik met al mijn kracht naar mijn kamer, om alles eruit te huilen. De volgende morgen deed heel mijn lichaam pijn en kon ik me nauwelijks bewegen, maar ik moest en zou naar school. Alles beter dan daar blijven. Zo ging het een aantal jaar door en mijn moeder begon steeds meer te drinken. Ik moest alle klusjes in huis doen en het leek alsof ik in mijn eentje woonde. Mijn moeder kwam alleen thuis om te slapen en deed verder niets. Als ze me zag, spuwden haar ogen vuur en sloeg ze me. Toen ik veertien jaar oud was kickte mijn moeder af, van de alcohol. Ik was ontzettend trots op haar en het leek dat onze band beter zal worden. Sinds ongeveer een half jaar geleden, is ze weer begonnen met drinken. Sindsdien is alles weer terug bij af. Gisteravond heeft mijn moeder me ook geslagen in een dronken bui. Net voor ik je belde. Ze verbood me om met je te praten en je te zien. Vandaag moest ik verplicht klusjes doen, ook de boodschappen. Ik bedacht me dat het beter was, om bij jou langs te gaan en je alles te vertellen, wat ik ooit voor je heb verzwegen.
Ik hoop dat je het begrijpt, Liam. Het spijt me verschrikkelijk dat ik je het niet eerder verteld heb, maar ik kon het niet.’

Eindelijk was het hele verhaal eruit en wist Liam alles. Tranen stromen als kleine riviertjes over mijn wangen en ik voelde hoe Liam me tegen zich aan trok. Ik wist dat hij sprakeloos was en niets wist te zeggen. Ik weet niet hoelang we daar zaten, maar toen ik op de klok keek, schrok ik me een ongeluk. Ik was hier al bijna vier uur en ik wist dat mijn moeder razend zou zijn als ik thuis kwam. Ik vloog overeind en rende naar beneden. Ik had Ruth en Nicola gevraagd of zij de boodschappen wouden halen, met de uitleg dat ik later wel zou vertellen waarom. Razendsnel trok ik mijn jas aan en greep de boodschappentassen. Ik liet Liam totaal overdonderd achter, maar ik wist ook dat hij het wel zou begrijpen. Zo snel als mijn benen me konden dragen, liep ik naar huis. Thuis aangekomen opende ik behoedzaam de voordeur, om een vuurspuwende draak in de keuken te ontmoeten...