GM - 19

Olivia deinsde verbaasd achteruit toen ze hem zag.
“Wat moet je?”, vroeg ze zenuwachtig. De woorden bleven Paio in zijn keel steken. Uiteindelijk vroeg hij:
“Euh, hallo, zou ik even binnen mogen komen, alsjeblieft?”
“Waarom?”, vroeg Olivia achterdochtig.
“I-ik zou-zou e-even met je w-wi-willen pr-pra-praten”, stotterde hij.
“Even dan, voor vader thuiskomt”, zuchtte Olivia met tegenzin. Het ging niet bepaald zoals Paio gehoopt had. Hij liep het huisje in.
“Ik heb iets voor je”, zei Paio met een kop als een biet. Hij toonde haar de jurk.
“Wat moet ik daarmee?”, reageerde Olivia.
“Euh, ik euh… jij euh… ik bedoel euh… Ik hou van je.”
“Maak dat je wegkomt, idioot”, schreeuwde Olivia kwaad. Ze duwde hem de deur uit en gooide de jurk achter hem aan. Nog voor Paio kon reageren was de deur alweer gesloten. Teleurgesteld slenterde hij terug naar huis. Hij was er van overtuigd dat het aan al die valse beschuldigingen lag dat ze zo heftig gereageerd had. Hij had beter nog een paar dagen gewacht. Thuisgekomen greep hij nijdig zijn beste mantel, de groene die de schuld van alles was, en gooide hem in het vuur.