GM - 12

Het grote nieuws van de volgende ochtend was dat er geen nieuws was. Niemand was verdwenen, en Paio was niet gezien. Heel het dorp was samengestroomd op het plein.
“Zijn vlucht is het ultieme bewijs van zijn schuld”, merkte Teuffel op. Amorcita keek hem woedend aan.
“Teuffel heeft gelijk”, schreeuwde de bakker.
“Ja, en het is wel erg opvallend dat er niemand verdwijnt als hij weg is”, reageerde de slager.
“Zijn jullie verbaasd dat hij verdwenen is?”, vroeg Amorcita streng. “Jullie hebben hem in elkaar geslagen. Zelfs een onschuldige zou dan wegrennen.”
“Waarom neem je het voor die schavuit op?”, riep Teuffel.
“Wat heeft hij je gegeven om hem te helpen?”, beschuldigde iemand in de menigte haar.
“Of heb je andere redenen?”, sneerde een man. Amorcita schrok.
“Nee, absoluut niet”, ontkende ze heftig. “Er is geen bewijs dat hij schuldig is! Als dit jullie manier van rechtspraak is, komen jullie binnen de kortste keren in de hel.”
“En jij beslist daarover zeker?”, riep Teuffel kwaad. Amorcita keek hem kwaad aan, draaide zich om en beende weg.