Foto bij Chapter two. - Yasmin Brooks.

Ik kan de komende 2 weken geen hoofdstukjes posten (geen internet) maar ik heb tegen die tijd al weer een aantal nieuwe klaar, dus die post ik dan wel gewoon allemaal tegelijk. (:
Sorry !

Verblind door mijn tranen fietste ik richting het station. Ik had nog geen idee waar ik heen ging, en eigenlijk maakte het me ook helemaal niks uit, zolang ik hier maar weg was. Ik parkeerde mijn fiets in de stalling en liep naar binnen. Ik had geluk, toen ik het perron opliep kwam er een trein voor me tot stilstand. Op het bord las ik dat deze trein richting Londen ging. Mij best. Achter me hoorde ik de deuren sissend dichtklappen. Ik nam plaats op een stoel naast het raam, de plek naast me was leeg. Ik viste mijn iPod uit mijn tas en deed de oortjes in. Ik scrolde door de lijst en klikte what makes you beautiful aan, van dat liedje werd ik gewoon ever vrolijk! De laatste huizen van Brighton vlogen voorbij, en ik liet mijn gedachten de vrije loop gaan terwijl ik uit het raam staarde. Het duurde niet lang voor ik de tranen weer over mijn wangen voelde rollen. 'Is this seat taken?' hoorde ik een zware mannenstem naast me zeggen. Ik veegde de tranen van mijn gezicht en schudde mijn hoofd. Zwijgend keek ik hoe een man van middelbare leeftijd naast me plaats nam. 'Hey, whats up?' vroeg hij toen hij zag dat ik gehuild had. 'Life' zei ik met een flauwe glimlach. De man legde zijn hand op mijn schouder en keek me indringend aan. 'You can tell me? Or don't you trust me?' voegde hij er aan toe nadat ik mijn hoofd schudde. 'No, it's not that!' stamelde ik, 'I just don't want to talk about it..' 'Come here' zei de man, en hij trok me naar zich toe. Ik probeerde me los te rukken, maar hij was te sterk. 'Let me go!' siste ik. Ik voelde hoe zijn greep alleen maar verstrakte en zijn hand gleed langzaam over mij rug naar beneden. 'Let me go!' zei ik nog een keer, nu iets harder. 'Is everything ok?' vroeg een vrouw aan de andere kant van het gangpad, de man had me nog steeds niet losgelaten. Ik keek haar benauwd aan, en gelukkig snapte ze de hint. 'You let go of that girl! Get away from her!' riep de vrouw. Eindelijk werd ik losgelaten. Snel pakte ik mijn tas en rende de coupe uit, zo snel mogelijk weg van deze enge man.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen