--3--

'Aah, daar ben je. Leuk dat je meegaat Samira!'
Ik glunderde. Ik hield ervan als mensen dat tegen mij zeiden, hoewel ik mezelf wel voorhield dat het een beetje ego was. Toch glunderde ik.
'Tuurlijk, ik vind het supervet dat ik mee mag!'
Maud gebaarde dat ik snel moest komen zitten in de auto. Snel stapte ik in en terwijl Maud's ouders al mijn bagage, wat een beetje heel erg veel was, zaten in te laden, praatte ik met Maud.
'Haai Maud'.
'Hoi'.
'Is er iets?' vroeg ik.
'Neej, hoezo?'
Ze klonk heel opgewekt, maar mijn gevoel zei me dat er iets mis was. De rest van de rit, probeerde ze vrolijk te zijn en ik sprak mijn gevoelens maar niet uit.

'We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet he-le-maal! We...'
'Gestoord wordt ik van ze',fluisterde Maud, knikkend naar haar ouders en haar broertje. Ik knikte.
'Maar heel erg is het ook weer niet toch?'
Ook Maud knikte en we gingen verder met onze tekeningen. We waren namelijk tekeningen van onze leraren aan het maken. En geloof me, dat is echt heel grappig. Onderweg kregen we de slappe lach, en toen moesten de ouders van Maud stoppen om ons weer een beetje rustig te krijgen. Ik keek op mijn tekening. Die was een beetje (heel erg) lelijk en ik keek jaloers naar Maud. Die kon altijd zo goed tekenen! Maar Maud zei altijd tegen mij dat ze zo slecht kon tekenen. Dat snapte ik niet helemaal. Je ziet toch wel dat je tekening beter is dan iemand anders?! Door dat antwoord vond ik mijn tekening altijd nog slechter.
'Wow!'
Maud keek op m'n blaadje.
'Wat?'
'OMG! Dat is echt heel cool!'
'Ik vind die van jou cooler!'
'Mag ik ook zo'n soort aardappelneus tekenen? Dat is echt zo karikatuur. Echt supervet'.
Lekker dan. Ik had een mooie aardappelneus getekent.En dat deed ik niet eens expres!
'Ja hoor'.

Opeens stopte de auto en schoot ik naar voren. Ik had mijn riem namelijk onder mijn oksel gestopt. Dat zat lekkerder. Ik merkte pas toen Maud aanstalten maakte om uit te stappen, dat we er waren. Het campingterreintje! Ik wierp een vlugge blik om me heen. Duinen. Gras. Lucht. Bomen. Weinig mensen. Oftewel gewoon niemand. Maud glimlachte tegen me en ik glimlachte terug en stapte uit. Ik voelde al meteen dat het een fijne vakantie zou worden. Dacht ik.