--2--

Wat was er toch met Maud? Ze deed zo, zo raar. Nou ja, dat zal vast door de vakantie komen. Ik pakte snel mijn spullen in. Ik was toch wel blij dat ik mee mocht. Naar Texel. Ik verheugde me al op de stranden, uitjes en gewoon het kamperen. Misschien waren er wel leuke mensen waarmee we leuke dingen gingen doen! Ik had niets speciaals in mijn hoofd, maar het leek me wel leuk.
Ik keek weer naar mijn tas. Hij was vol en er moesten nog duizend dingen in.
'Daniël! DANIËL! IK HEB JE HULP NODIG!'
Ik schreeuwde zo hard ik kon. Mijn broer was oost-indisch doof, maar als ik hard genoeg schreeuwde, dan kwam hij wel.
'Wat is er?'
Daniël kwam geïrriteerd mijn kamer in en knalde de deur achter zich dicht. Oei. Niet echt in een goedde bui.
'Ehhh, wil je me helpen met mijn tas in pakken?' vroeg ik voorzichtig. Alsof ik een Bom behandelde die net kon ontploffen. Eigenlijk was dat ook zo. Als Daniël chagerijnig was dan kon hij alles doen. Echt alles wat je kon bedenken. Hij had zelfs een keer mijn computer gemold. En tsjaa, toen moest hij er natuurlijk wel voor opdraaien. Toen werd hij nog bozer. Gelukkig werd hij toen opgevrolijkt door zijn vrienden.
'Oké, omdat je mijn zus bent'.
Snel haalde Daniël alles uit mijn tas. Hij zuchtte.
'Waarom neem je altijd van die overbodige dingen mee? Kijk hier, een fotolijstje, en hier, Je hele etui vol met dezelfde pennen!'
'DAt is toch handig?' Protesteerde ik en maakte de etui wat leger. Wel stopte ik er kleurpotloden en stiften in. Ik zag aan zijn gezicht dat hij het nog steeds onzin vond, maar hij hield z'n mond. Ik hield van mijn 'grote' broer, hoewel hij natuurlijk heel irritant kon zijn.

's Avonds was het heel stil aan tafel. Wat nogal raar was, want meestal maakten mijn ouders ruzie. Eergisteren was het het ergst. Zels Daniël liet een traan en later plaagde ik hem met watje. En Dat vond hij natuurlijk heel erg grappig-NOT. Zwijgend stopte ik een hap stamppot in mijn mond. Mijn moeder had weer eens een vooraad aardappels ingeslagen geloof ik. En ik snapte niet dat ze geen ander recept met aardappelen maakte. Nu was zelfs het vlees dat ik er bij kreeg smerig en ik kreeg het bijna niet door mijn keel. Nu wist ik hoe erg ik verlangde naar de vakantie. De échte vakantie.