O2O.

Pov Louis

Ik sta op met een ongelofelijke hoofdpijn. Het is half zeven, ik kan toch niet langer slapen. Ik besluit om te gaan ontbijten zolang er nog niemand beneden is, ik heb echt geen zin om met iemand te moeten praten. Als ik in de keuken aankom besef ik dat ik helemaal geen honger heb. Ik schenk een glas sap in en ga weer naar mijn kamer. Ik kijk voor het eerst in een paar dagen weer op mijn mobiel. Ik heb 27 smsjes, ik heb alleen echt geen zin om ze te lezen. Ik kijk even bij m’n mentions op twitter. Er staan allemaal berichtjes van fans die me sterkte wensen. Ik besluit om snel even wat te tweeten.

@Louis_Tomlinson: Thanks for all the kind words, I really appreciate them. It’s never going to be the same again. I just realized that things change a lot. Live in the moments. X

Ik leg mijn mobiel weer weg en drink mijn sap. Om half negen komt Elvira mijn kamer binnenlopen. ‘I know it’s hard, but you need to get dressed. Anne wants nothing more than you on her funoral’ zegt ze. Ik weet dat ze gelijk heeft. Ik kijk samen met Elvira in mijn kast en kies een zwart pak uit. ‘We’re leaving in one hour’ zegt ze, en verlaat de kamer. Hoe ga ik deze dag overleven?

Pov Elvira

We zijn op de plek aangekomen waar de begrafenis gaat plaatsvinden. Het is een prachtige kerk. Er hangen overal witte bloemen en er staan ongelofelijk veel stoelen. Anne staat helemaal vooraan opgebaard in een witte houten kist. Ze heeft de kleding aan die ze aanhad op haar eerste date met Louis. Louis pakt haar hand even vast en er stroomt een traan over zijn wang. Als de hele zaal vol is met allemaal kennissen, vrienden en familie van Anne, begint Louis met spreken. Hij heeft het er erg moeilijk mee. Tijdens zijn speech gaat Harry bij hem staan om hem te steunen. Louis kondigt aan dat er een liedje gespeeld gaat worden waar Anne en hij heel vaak naar luisterde, en wat hij voor haar zong toen ze al die chemo’s moest ondergaan. ‘I won’t give up’ van Jason Mraz wordt gedraaid. Dan ben ik aan de beurt om te praten. ‘I remember when we first met, we really liked eachother from the start. We grew up together in this little city and we played everyday. We did everything together, we went to the concert of Justin Bieber, One Direction and we went to the same school. Then I went to London, and I made you feel like you were nothing, when you meant the world to me. But you’re such a good person, so you forgave me. We had the best time of our life here in London, with the boys, but especially with eachother. And one day, in a lot of years, we’ll meet again and we’ll do everything together again. Because we are forever, I’ll never forget you’. Tijdens mijn toespraak is Niall bij me gaan staan en hield de hele tijd mijn hand vast. Daarna hielden de moeder van Anne en Liam, Harry, Zayn en Niall nog een toespraak. Als de ceremonie is afgelopen neemt iedereen afscheid van Anne. Ik kijk toe hoe Louis huilend zijn moeder in de armen springt. Ondertussen staat zijn vader over zijn rug te aaien. Ik zoek de mensen af opzoek naar mijn ouders. Ik zie de ouders van Harry, Zayn, Liam, ik zie de tantes en ooms, neefjes en nichtjes van Anne, maar mijn eigen ouders zie ik niet. Dan merk ik dat er iemand achter me staat. Het zijn de ouders van Niall. Ze tonen hun medeleven en wrijven over mijn arm. Dan zie ik Anne’s ouders, ik besluit er even naartoe te gaan. Een ongemakkelijk gesprek volgt. Ik merk hoe Anne’s moeder in tranen uitbarst. Dan komt mijn zusje Esmee op me af rennen, ik omarm haar en samen huilen we. M’n ouders staan achter haar. Ik spring mijn moeder in de armen en samen huilen we een hele tijd. Een paar minuten later dragen de jongens Anne’s kist naar het graf. Langzaam zakt de kist naar beneden. Nu krijg ik het pas echt moeilijk. Ik grijp Niall’s shirt vast en ik maak zijn pak nat met al mijn tranen. Hij slaat zijn armen om me heen en wrijft zachtjes over mijn rug. Nu besef ik het pas, ik zal Anne nooit meer zien, nooit meer. Het is voorgoed voorbij, en ik heb niet eens afscheid kunnen nemen..