1.1| Return

Met een dubbel gevoel zette ik mijn eerste stappen op het grondgebied van het stadje dat Mystic Falls was genoemd. Vraag me niet hoe iemand ooit op die naam is gekomen, maar persoonlijk vond ik hem wel heel toepasselijk. Ironisch bijna. Het was een hele tijd geleden sinds ik hier voor het laatst was. Er was veel veranderd bemerkte ik terwijl ik elk beeld in mijn geheugen printte. Eeuwen lang heb ik de wereld rondgereisd, van Tokio naar Londen, van Londen naar San Fransico. Elk deel van de wereld had ik gezien, geen enkele plek was nog geheim voor mij. Maar deze plek, dit dorp waar ik nu doorliep. Dit had ik bewust ontlopen. Ik ben hier in al die jaren – en geloof me, het zijn er veel- slechts een keer opnieuw geweest, het was een kort maar intens bezoek. Een bezoek dat m’n leven alleen maar meer bemoeilijkt heeft. Ik had mezelf beloofd hier nooit meer te komen, ik wou mezelf niet confronteren met de dingen uit mijn verleden. Wat blijkt? Ik kon niet eens een belofte aan mezelf houden. Hoe meelijwekkend is dat? Het gevolg van mijn gebroken belofte was dus dat ik terug was op een van de door mij meest gehaatte plaatsen ter wereld. Waarom ik hier ben? In eerste instantie was het gewoon een drang, maar op weg naar hier, kwam ik tot een ontdekking, een ontdekking die me een rede gaf om af te zakken naar Mystic Falls. Ik ben hier om enkele oude bekenden een bezoek je te brengen en het een en ander recht te zetten, laten we het daar bij houden.