My Love-Hate Relationships at Hogwarts [19]

Plots rook ik een zalige geur. Ik keek op en zag een bruingebakken worstje voor mijn neus vliegen. ‘Carlo, stop ermee’, mopperde ik. ‘Kom op, als jij het niet opeet word het toch maar slecht. En dan hebben al die lieve elfen hun best voor niets gedaan, of ze er nu voor betaald worden of niet’, ik keek hem aan en keek toen weer naar het worstje dat nog steeds voor mijn neus hing te bengelen. ‘Misschien een hapje’, giechelde ik en probeerde tevergeefs het worstje uit de lucht te krijgen met een vork. ‘Je bent een heks, gebruik magie’, lachtte mijn zusje die blijkbaar heel het drama gevolgd had. ‘Tss, eigenwijze Steffie. Heb ik je dan niets geleerd’, ze keek me aan en mompelde toen droog. ‘Blijkbaar niet nee’ ik lachtte en keek haar weer aan. ‘Oke, dan leer ik je nu iets. Gewoon goed opletten’, ze knikte grijnzend en keek aandachtig naar alles wat ik deed. Het worstje vloog verleidelijk voor mijn neus. Ik wist dat een spreuk stopte met werken als je afgeleid werd. Ik moest alleen voor de afleiding zorgen. ‘Carlo...’, zei ik met een glimlach. Toen hij me aankeek gaf ik hem snel een kusje op zijn wang. Ik keek tevreden toen ik het worstje met een plof op mijn bord viel en draaide me toen weer naar mijn zus. ‘Zie je? Het is echt niet moeilijk om mannen dingen voor je te laten doen, zelfs zonder magie’, mijn zus lachtte en een paar andere mensen aan onze tafel deden hetzelfde. Ik zag dat Carlo behoorlijk rood was aangelopen en troostte hem door te mompelen dat hij niet de enige was die me niet kon weerstaan. Carlo werd nu nog roder en legde zijn handen op zijn wangen om zijn gebloos te camoufleren. Tevergeefs. Een jongen die toevallig langsliep lachtte en liep naar Carlo. ‘Verliefd jongen? Ach, join the club’, hij gaf Carlo een high-five en liep toen door. Ik merkte dat hij wel door de grond kon zakken van schaamte en legde vriendschappelijk mijn arm op de zijne. Hij had echt wel door dat ik het deze keer niet plagend bedoelde en keek me met met een flauwe glimlach aan. ‘Knuffel?’, vroeg hij met een zielig stemmetje. ‘Knuffel’, stemde ik toe en nam hem in mijn armen.