~Hoofdstuk 18~

Ik klop op de deur van Jasons kamer. 'Kom binnen!' Ik doe de deur open en stap naar binnen. De kamer is netjes, schoon en opgeruimd. Dat heb ik toch weer goed gedaan! 'Ben je al klaar? Ze verwachten je zo.' Ja, vanavond is de openingsceremonie. Super belangrijk bij een toernooi, dus moet alles tip top in orde zijn. De hele middag zijn Guinevere, Merlin en ik druk bezig geweest om de ridderzaal in orde te maken. Alles moest schoon, de tafels moesten op hun plek en de stoelen moesten worden klaargezet. Alle drie zijn we uitgeput, maar we moeten nog een hele avond. 'Ja, ik kom eraan.' Samen lopen we richting de zaal. Zoals het hoort zitten alle ridders al op hun plaats voordat de koning binnenkomt. Ook Jason gaat zitten en ik loop naar het donkere hoekje waarvandaan de bediendes kunnen overzien of de gasten niks te kort komen. Gelukkig hoef ik alleen Jason te bedienen. We krijgen een seintje dat de eerste gang klaar is. Het is de bedoeling dat eerst iedereen sop voor zich heeft en dat daarna Uther, Arthur en Morgana binnenkomen. Ik pak een dienblad , loop naar Jason en zet de soep voor hem neer. 'Zo Jason, dus dit is je nieuwe bediende. Zeg, er mag wel wat meer tempo in hoor, de andere ridders hebben allemaal al wat. En wat voor kleren heb je aan? Je lijkt wel een hoer. En kijk niet zo chagrijnig. Je vindt dit leuk hoor! En doe...' 'Vader! Laat haar gewoon haar werk doen.' Ik kijk Jason dankbaar aan, maar helaas kom ik er niet zo makkelijk vanaf. 'Jason, verdedig jij haar nou? Het is maar een slavin hoor! Wij betalen haar en dan hoort ze haar werkt gewoon goed te doen! Als ik zeg dat ze zich voor de kop moet slaan, dan doet ze dat.' Het liefst liet ik hem nou door de lucht laten vliegen, zo hard dat hij tegen de muur aan knalt, met een enorme knal, maar nog net niet bewusteloos is en dan naar beneden glijd en blijft haken aan de vlaggen. En natuurlijk dat iedereen in de lach schiet en hij voor schut staat. Maar helaas, dat kan niet. Ik kan zien dat Jason dezelfde gedachte als mij had, maar ook hij houdt zich in. 'Vader, dat slaat nergens op, dat weet u ook wel.' Ericus wil al weer antwoorden, maar gelukkig horen trompetgeschal en staat iedereen als één man op. Heel stil loop ik weer terug. De deuren gaan open en Uther, Arthur en Morgana komen binnen. Langzaam en vol ornaat lopen ze naar hun stoelen toe. Wanneer zij zijn aangekomen, nemen de andere ridders plaats en begint Uther met zijn speech. 'Ridders van Camelot, welkom, jullie zijn hier allemaal bijeengekomen voor één doel; om je te bewijzen tijdens het tournament. Omdat dit jullie eerste toernooi is, vindt ik dit een mooie gelegenheid om een extra beloning toe te voegen. Degene die wint, krijgt de eer om te trouwen met mijn wonderschone dochter, Morgana.' Een luid applaus vult de ruimte. Dat vinden de ridders allemaal wel leuk, trouwen met de beschermelinge van Uther. Het mooiste vindt ik echter dat Jason en Ericus zijn opgehouden met bekvechten, wat dan ook de reden is dat ik meeklap. Het interesseert me echt niet dat iemand gaat trouwen met Morgana, alhoewel, dat betekend nog meer werk bij een bruiloft. Zucht. Ik ben al allerlei klusjes aan het verzinnen die ik dan zou moeten doen, als een ridder opstaat en om de aandacht vraagt. Van schrik hou ik mijn adem in. Ik ken hem! Dat is de duivel in hoogst eigen persoon.