Part 4

Vicky’s POV:

We waren nu al terug bij het speelpleintje. Ik en Emma zaten op de schommels en de jongens ernaast op de grond. Ik kan echt niet geloven dat dit gebeurt. Dit moet een droom zijn. Ik knijp mezelf om het zeker te weten. “Ouch!” Oké, dat deed zeer. Dit is dus echt. “Euh … Why did you just pinched yourself?” Vroeg Niall die nog steeds snoep aan het eten was. “ To make sure this isn’t a dream.” Zei ik terug. De jongens begonnen te lachen. “ So, is it a dream?” Vroeg Louis serieus. “No, it isn’t my dream.” “Maybe it’s my dream?” Zei Emma terwijl ze zichzelf kneep. “Ouch! Okay, not my dream either.” Zei ze terwijl ze met haar hand over de plek wreef waar ze zich juist had geknepen. Dit zorgde ervoor dat we allemaal begonnen te lachen. Liam lacht zo schattig! En die bruine ogen van hem, je kan er zo in verdrinken…. “Euh, aarde aan Vicky?” Zei Emma terwijl ze met haar hand voor men gezicht zwaaide. ”Huh , what?” Vroeg ik een beetje verstrooid. ”We asked you something.” Zei Harry. “Where were you with your mind?” Vervolgde hij. “Hmm, I think I know.” Zei Emma mysterieus. Natuurlijk weet ze waar ik met men gedachten zat, ze is niets voor niets mijn beste vriendin. “Oh yeah? Where?” Vroeg Louis aan Emma. ”With …. lepelgast.” Beantwoorde Emma zijn vraag. ”Lepelgast? Serieus?” Zei ik . “Ja, hij is toch bang voor lepels? En ik kan toch moeilijk zijn naam zeggen é?” Zei Emma terug. ”That’s true.” En ik weet niet waarom, waarschijnlijk omdat de jongens ons raar aankeken, maar ik begon ineens te lachen en Emma deed lekker mee. “Yes, we’re weird!” Zei Emma tegen de jongens. “We know!” Vervolgde ik. “I never thought we would find someone as crazy as Louis.” Zei Zayn. “ Hey! That hurts.” Zei Louis quasi beledigd. “Aw, sorry Lou.” Zei Zayn terwijl hij Louis een knuffel gaf dat nogal moeilijk ging aangezien ze op de grond zaten. Plotseling begon het te regenen. Louis schreeuwde en ik deed gewoon mee. “We could go to my house , but my stepdad is not gonna like that.” Stelde Emma voor. “ Well … my place then?” Zei ik dan. Iedereen stemde in. “We only have 2 bikes.” Merkte Emma op. “We go on the bikes and … the guys walk.” Zei ik al lachend. “What?!” Riep Louis. “It’s good for your condition.” Zei Emma met een domme lach op haar gezicht. We sprongen op onze fietsen terwijl de jongens daar stonden zonder te weten wat te doen. “Come on guys, follow us!” Riep ik. Toen ze bij ons waren begon Emma te zingen. “Cause I’m singing in the rain. Just singing in the rain.” Toen ik wist wat ze zong begon ik de achtergrond te zingen. “You can stand under my umbrella, ella, ella, a-a, a-a.” “The glorious feeling, I’m happy again.” Zong Emma verder. Toen begonnen we te lachen terwijl de jongens ons, alweer, raar aankeken. “What? You don’t know the song?” Vroeg ik al lachend aan de jongens. “It’s a smash up from umbrella and singing in the rain. They performed it on Glee.” Zei Emma voor iemand anders kon antwoorden. De rest wan de weg zaten ik en Emma het liedje verder te zingen. De jongens zaten gewoon te lachen met ons.