Chapter thirty-two. -Niall.

Abigail huilde, en bleef maar huilen. Ik wilde dat ik haar kon troosten, dat ik haar kon vertellen dat het wel weer goed zou komen. Maar dat kon ik niet. Ik wist dat het nooit meer als vroeger zou worden. Liam wilde nergens aan vast zitten, daar vond hij zich te jong voor. Ik trok Abigail strakker tegen me aan. ‘I love you, Abigail.’ Ik veegde haar tranen weg en gaf haar een kus. Abigail was bang. Bang, voor wat er met haar zus zou gebeuren, en met haar neefje of nichtje.