Hoofdstuk 14: de spelen

We zaten alle 24 in hovercraft die ons naar de arena zou brengen, terwijl de capitolers iedereen een chip gaven. Cato zat naast me, rue zat tegenover me en ook Katniss zat niet ver bij me vandaan, maar niemand zei ook maar een woord. De spanning was te snijden, iedereen bereidde zich voor op wat komen zou. Na een halfuurtje landen we in een ondergronds centrum waar we onze kleren voor de spelen zouden aandoen. Per twee liepen we onze stylisten achterna door een lange gang die uiteindelijk uitkwam op twee deuren. Hier zouden onze weg scheidden. “blijf dicht bij me straks”, fluisterde Cato me toe voor hij samen met zijn stylist achter één van de deuren verdween. Ik volgde jez door de andere. Hij moest gezien hebben hoe nerveus ik was want Jez kwam naar me toe en gaf me knuffel terwijl hij me eraan herinnerde dat ik een 11.5 had gescoord met de training. Dat gaf me weer een beetje zelf vertrouwen maar ik voelde me nog steeds geen 100%. Jez gaf me m’n kleren: een kaki broek, een simpel zwart t-shirt, zwart vest , een zwart-bruine jas en leren laarzen die heel comfi zaten. Daarna deed hij mijn haar in twee staartjes die bijdroegen aan mijn “schattige” karakter. Het was tijd. Jez en ik liepen in stilte naar de glazen kokers die ons naar de arena zouden brengen. Ik schoot meteen in paniek, die ruimte was echt veel te klein. Jez moest mijn paniek gezien hebben want hij gaf me weer een knuffel en toen hij zag dat dat niet helpte kuste mijn me vol op de mond. Ik was te verbaasd om me nog zorgen te maken over de nauwe ruimte. Terwijl ik verdoofd in de koker stapte dacht ik na over wat er net gebeurd was. Ik mocht Jez ,maar als vriend, wat maakte het eigenlijk uit, binnekort zou ik toch dood zijn. Maar toch, waarom had ik net de gedachte gehad dat ik liever had gehad dat het iemand anders’ lippen waren die net de mijnen hadden gekust.

Cato’s pov
Een vreemd gevoel trok door me heen toen ik zag hoe die kwal Lizzy zowat aanrandde. Een gevoel dat ik nog nooit had gehad, jaloezie. Waarom zou ik het ook hebben gehad, ik was de beste in alles. Maar op Lizzy leek dat nooit effect te hebben gehad, wat zag ze trouwens in die janet. Ik had net een beslissing gemaakt, ik moest Jez verslagen, Lizzy was van mij. Ik weet niet waarom maar ik had altijd het gevoel dat ik haar moest beschermen, ze zag er altijd zo kwetsbaar uit. ze zou zich niet kunnen verdedigen, dus moest ik dat maar doen. Ik stapte in de koker zeker van mijn beslissing. Toen we in de arena kwamen moesten we nog 1 minuut blijven staan op de plaat. Ik keek rond en zag een meer, dat zou een goede plaats zijn voor ons kamp. Toen richtte ik mijn aandacht op mijn medetributen, ik keek naar Marvel die me grijnzend aankeek. Hij was zeker van onze overleveingskansen van vandaag net als ik. Mijn blik ging nu naar Lizzy, ze zag eruit alsof ze zo door haar benen kon zakken. “het komt wel goed”, zei ik zonder geluid tegen haar en ik zag dat ze me begreep en dat ze iets ontspande. Toen ging de gong.

Lizzy’s pov

De eerst persoon die ik aankeek was Katniss, ik knikte zo subtiel mogelijk met mijn hoofd in de richtig van het bos. Gelukkig begreep ze met en gaf ze een kort knikje als antwoord. ik deed mijn best om er zo belabberd mogelijk uit te zien. Toen ving mijn blik die van Cato en ik zag dat hij zich zorgen over me maakte en dat hij me probeerde gerust te stellen. Idioot, hij geloofde ook echt alles, als hij dacht dat ik bij hem in de buurt zou blijven zou hij nog wel eens lelijk verrast kunnen worden. Ik richtte mijn aandacht nu op de spullen rond de cornucopia (hoorn des overvloeds). Ik zag twee katana’s , 7-tal shurikens en een klein rugzakje bij elkaar liggen. Dat was zonder twijfel voor mij bedoelde, en dat moest ik echt hebben als ik wou overleven. Ik zette me schrap om er naartoe te lopen en toen ging de gong. Als een pijl uit een boog schoot ik naar mijn doel, niemand wist het maar ik kon heel goed lopen zowel lange als korte afstanden. Uit mijn ooghoek zag de jongen van district 4 naderen, die dacht zeker dat ik ook bij de beroeps hoorde, fout gedacht. Zodra ik de rugzak had aangedaan en de shurikens binnen handbereik had weggestoken, pakte ik de katana’s in mijn handen en het voelde alsof mij arm weer heel was. een golf van zelfvertrouwen verspreidde zich door mijn lichaam terwijl de keel van de jongen doorsneed. Ik had alles wat ik nodig had ,nu moest ik hier zien weg te geraken. Ik keek rond en zag dat dat niet al te moeilijk zou zijn. Maar dat was buiten Cato gerekend. Zodra hij doorhad dat ik helemaal geen weerloos meisje was en hij had gezien hoe ik de jongen van district 4 had gedood, richtte hij zijn zwaard op mij. Het zag er even naar uit dat ik zou verliezen maar toen werd Cato aangevallen door de jongen uit 11, waardoor hij zijn aandacht daarop moest richten. Ik aarzelde geen seconde, ik draaide me om en ging er vandoor handig gebruikmakend van mijn shurikens die mijn slachtoffers uitschakelden voordat ze bij mij waren. Ik liep in de richting die ik Katniss had zien uitgaan en liep snel door. We hadden voor de spelen besloten een verbandschap te sluiten. Na een kwartierje had ik haar ingehaald en ik zag dat ze een rugzak en een mes had weten mee te grissen. We besloten zo veel mogelijk afstand te creëren tussen ons en de rest. Dus bleven we de hele dag afwisselend lopen en wandelen.

Cato’s pov

ik voelde me verbijsterd toen ik zag hoe snel Lizzy kon lopen en ik bleef even op de plaat staan niet wetende wat ik moest doen. Maar toen herpakte ik me en liep zo snel mogelijk naar haar toe voor iemand haar iets kon aandoen. Maar er wachtte me tweede verassing, ik bereikte de cornucopia en ik had net een zwaard in handen toen ik zag hoe lizzy Jim de keel oversneed. Ze wist dat hij één van ons was en hoe kon ze opeens zo goed met zwaarden omgaan ? toen schoot het me te binnen, ze had de hele tijd gedaan alsof, ze had ons allemaal bedrogen, zo was ze natuurlijk aan zo’n hoge score geraakt. Ik was woedend en het gevoel dat ik haar moest beschermen verandere op slag in een gevoel van pure haat. het kon me nu niet meer schelen dat ze Jez leuker vond, het enige wat nu nog telde was dat ik haar vermoorde voor iemand anders de kand kreeg. Het kon me niet schelen dat er dan nog maar één tribuut van district 2 overbleef, het kon me niet schelen we haar goed konden gebruiken als beroeps. Het enige wat telde was dat ik haar zou doden, en liefst zo pijnlijk en zo traag mogelijk.