Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.9

De zaal van het bal was rijkelijk versierd en zag er werkelijk prachtig uit. Er hing een gezellige, kerstachtige sfeer. Allerlei stelletjes stonden langs de dansvloer, terwijl een band al rustig wat muziek speelde. Niemand danste nog, aangezien de openingsdans nog gehouden moest worden. Oh fuck.
‘Hey Fred,’ glimlachte ik lief.
‘Deze blik zegt niet veel goeds, hè?’ zei hij wantrouwig.
‘Wij doen mee aan de openingsdans, aangezien ik meedoe aan het toernooi. Dus ik hoop dat je je dansschoenen aan hebt getrokken.’
‘We zijn dood,’ concludeerde hij.
‘Jazeker,’ grijnsde ik.
Fred keek me grijnzend aan en ik wist dat dit op een fiasco zou uitdraaien. Fred was namelijk niet een van de meest serieuze danspartners die er waren, dus ik hield mijn hart vast. Dumbledore kwam op het podium en begon een lange toespraak te vertellen, die helemaal langs me heen ging. De muziek begon te starten en opeens kwam Hermione ook binnen. Ze zag er prachtig uit, waardoor iedereen haar verstomd aankeek, zelfs Ron –die meer verlangend keek dan verbaasd. Ze liep naar Viktor en liep met hem de dansvloer op. Harry en Parvati Patil volgden het voorbeeld en ook Fleur en haar date liepen naar de dansvloer. Ik trok Fred lichtjes aan zijn arm mee, waarna ik hem onwennig aankeek. Hij legde zijn hand netjes op mijn heup en nam de leiding wanneer de muziek begon. Sierlijk zwierde hij me in het rond, zonder ook maar één keer op mijn voet te gaan staan. Ik was positief verrast.
‘Heb je geoefend?’ grijnsde ik.
‘Misschien,’ grijnsde hij terug.

Gulzig gooide ik een boterbiertje achterover, de koude vloeistof voelde heerlijk aan in mijn keel. Mijn hoofd was warm en ik voelde me moe; de hele tijd had ik al gedanst. Fred bleek een erg goede danser te zijn, al was ik ook veel in de buurt van Ron, George, Oliver en nog wat andere jongens te vinden. Ik had sowieso geen tekort aan dansen deze avond.
‘Hey Eve, wil je misschien met me dansen?’ vroeg een verlegen Harry, die opeens naast mijn zijde was verschenen.
‘Natuurlijk, Harry,’ glimlachte ik.
Harry begeleidde me netjes de dansvloer op en keek me even glimlachend aan. Hij nam de leiding en ik volgde. Ik moest toegeven; hij kon goed dansen. Ondertussen praatte Harry weer tegen me aan en was het weer net zoals eerst, alleen dan zonder het verliefde gedoe van hem. Hij leek het vrienden zijn echt serieus te menen, waar ik erg blij mee was.
‘Volgens mij mist je date je,’ glimlachte Harry.
Ik keek even de kant van Fred op, en zag dat hij verveeld om zich heen staarde, al was het duidelijk dat zijn ogen de hele tijd op ons gericht waren.
‘Ik denk dat ik misschien niet zo dichtbij moet staan, hij kijkt zo dreigend,’ grinnikte Harry weer.
‘Laat hem maar lekker kijken,’ grijnsde ik.
‘Ah, je speelt hard to get?’
‘Hoe bedoel je?’ zei ik verward.
‘Iedereen ziet dat er wat is tussen jullie,’ glimlachte Harry.
‘Er is helemaal niets tussen ons, we zijn vrienden.’
‘Hmhm,’ mompelde hij.
Ik keek hem even waarschuwend aan, waarna we weer verder dansen. Na een paar minuten was ik het zat, eveneens als Harry, en liepen we samen naar de bar. Althans, dat dacht ik. Ineens werd ik weer meegesleurd, om een vrolijke ginger aan mijn arm te zien hangen.
‘Hey Fredje,’ glimlachte ik.
‘Hey Eefje,’ grijnsde hij terug.
‘Oké, duidelijk. Laat die verkleinwoorden maar zitten,’ gaf ik toe.
Met een glimlach voelde ik hoe Fred deze keer de leiding nam en me met enige kracht door de zaal sleurde. Hij was een geweldige danspartner. Niet alleen dankzij zijn danskunsten, maar ook door zijn geweldige grapjes die mijn hele avond mede zo geweldig maakten. Ook zag hij er nog eens geweldig uit. Zijn figuur kwam prachtig uit in zijn pak en zijn oranje haar leek perfect bij de zwarte kleur van zijn pak te passen. Het was zeker niet erg om naar hem te kijken. Ho, wacht. Wat dacht ik daar nou?
‘Hoe was het met Harry?’
‘Jaloers?’ grijnsde ik.
‘Heb ik enige reden?’
‘Waarom zou je dat moeten hebben?’ vroeg ik weer terug.
‘Ik krijg geen hoogte van je, Eve,’ zuchtte hij.
‘Is dat nodig dan?’ grijnsde ik.
‘Ja,’ glimlachte hij, ‘ik wil alles van je weten.’
Verschrikt keek ik hem aan. Bedoelde hij hier soms iets mee? Nee, dat was niet mogelijk. Ik keek hem vragend aan. Zijn leuke, typische “Fred-grijns” verscheen om zijn mond en hij keek me glimlachend aan. Hij draaide me even een rondje en liet zijn ogen over mijn lichaam glijden.
‘Heb ik je al eens gezegd dat je er werkelijk prachtig uitziet vanavond?’
‘Ik geloof dat ik dat wel een keer voorbij heb horen komen,’ grijnsde ik.
‘En elke keer lijk je mooier te worden,’ glimlachte hij.
‘Slijmbal,’ grinnikte ik.
‘Kun je gewoon genieten van het moment en je mond houden?’
‘Make me,’ zei ik uitdagend.
‘Aye, aye, captain.’
Zijn grijns was weer op zijn gezicht verschenen, maar deze keer leken zijn ogen ook op te lichten. Zijn hand bewoog zich naar mijn wang, om vervolgens zijn duim over mijn wang te laten strijken. Zijn hoofd kwam steeds dichterbij het mijne, terwijl ik zijn adem al op mijn gezicht kon voelen – het was een frisse adem; een muntachtige geur. Zijn hazelnootbruine ogen leken me gevangen te houden; ik kon er wel uren in kijken, nooit had ik me ook maar zo verdwaald gevoeld. Tot zijn ogen ineens gesloten waren en nog maar op een paar centimeter afstand. Zijn hand leek nu wel op mijn wang te branden en ik sloot mijn armen om zijn nek, om hem –waar mogelijk- nog dichterbij te trekken. Ook ik sloot mijn ogen, terwijl de spanning tussen ons te voelen was. Langzaam streken zijn lippen over de mijne, zenuwachtig en voorzichtig. Zachtjes beet hij op mijn lip en vol passie gingen we verder, terwijl zijn tong langzaam over de mijne streek. Ik voelde hem glimlachen, terwijl het rare gevoel in mijn buik zich maar bleef verspreiden, en zelfs mijn knieën week aan begonnen te voelen.

Het gejoel rees op, maar ik merkte het al niet eens meer. Alle vlinders, het tintelende gevoel, het gejoel; het liet me maar één ding beseffen. Ik was smoorverliefd op deze jongen.

Vinden jullie ook niet dat dit extra reacties verdient? Speciaal voor Valentijnsdag? :'D