1

Pov Abigail

Gisteren vertrokken we van huis. We zitten nu in het vliegtuig naar LA. De andere meiden slapen nog. Ik werd wakker van een of andere idioot die achter me zit. Hij zit al heel de tijd met zijn schoen tegen mijn stoel aan te schoppen, of tikken hoe je het ook wilt noemen.
Hij stopt steeds eventjes, en gaat een minuut later weer door.
Zo'n iemand zouden ze niet eens moeten toelaten in het openbaar vervoer! Ik sloot mijn ogen weer en meteen begon het geschop.
Ik draai me om en kijk hem aan.
"Hey joh, kan je kappen?!"
Hij keek me met een niet-begrijpende blik aan.
"Of je kunt kappen met schoppen tegen mijn stoel!" Zei ik voor de tweede keer, maar dan iets harder.
Weer die niet-begrijpende blik.
"Wat is er?" Vraag ik.

Chloë pov

Ik hoor een stem, wie haalt het in zijn hoofd om mij op zo'n moment wakker te maken?!
Ik had net zo'n heerlijke droom..
Dan hoor ik wie het is en wat ze zegt.
Abigail praat tegen iemand.
Ik open mijn ogen en zie dat ze het heeft tegen een jongen.
De jongen snapt haar niet, dear lord hoe komt het dat U haar geen hersenen hebt gegeven? Dit arme kind heeft U toch niks misdaan!
Ik tik op haar schouder.
Ze kijkt om en ik kijk haar met een droog gezicht aan.
"Abi, het zou zomaar eens heel toevallig kunnen zijn DAT DIE JONGEN GEEN NEDERLANDS SPREEKT!?"
Ze fronste haar voorhoofd.
"Misschien heb je gelijk.." Fluisterde ze.
Ze keek de jongen weer aan.
"Do you speak english?"
"It sure took you long 'til you found that out." Antwoordde de jongen haar.

Pov Abi -abigail is zo lang-

Juist, Chloë had dus gelijk. De jongen spreekt engels.
we zijn te lui om het in het engels te typen, dus dit meot eigelyk engels voorstellen, gebruik je fantasie!
"Als je het nou gewoon meteen had gezegd, had dat minder kostbare tijd verspilt."
De jongen keek me boosachtig aan.
"Kan je stoppen met tegen mijn stoel aantrappen, hartelijk bedankt."
Kwaad draai ik me om.
Wat denkt die gast wel niet!
Ik werp een blik op Chloë, ze is meteen weer in slaap gevallen. Slaapkop.
Volgens het beeldscherm voor me duurt het nog 6 uur tot we aankomen in LA.
Ik kan beter maar wat slapen.
Ik sluit mijn ogen en weer begint het geschop achter me.
Verrek.
"Kan je verdomme nu eens stoppen, ik wil slapen." Roep ik naar de jongen.
"Ik verveel me, wat moet ik anders doen?" Vraagt hij me.
"Dat is een goede vraag, en sinds ik nu te moe ben daarover na te denken heb je pech." Antwoordde ik, en weer sloot ik mijn ogen.
Ik hoorde hem lachen, met een glimlach op mijn gezicht viel ik in slaap.