Young, wild and free' 012

Eve trippelde op haar blote voeten door het huis, op weg naar de koelkast. Ze kwam net uit haar kamer waar ze begonnen was aan haar huiswerk, maar ze was echt even toe aan een pauze. Ze schonk wat frisdrank in een glas en haalde een aangebroken pak koekjes uit de kast. Ze knabbelde er stukjes vanaf terwijl ze uit het keukenraam staarde.
‘Evie?’ vroeg een zachte meisjesstem aan haar. Eve draaide zich om en zag Lily Rose, haar kleine zusje, op de grond zitten.
‘Wat is er, kleintje?’ vroeg Eve glimlachend. Ze knielde neer bij Lily Rose, die gebiedend haar armpjes uitstak. Eve zette haar glas en het pak koekjes op het aanrecht en tilde Lily Rose op. Daarna pakte ze een koekje uit het pak, brak er een stukje af en gaf dat aan haar kleine zusje. Die schaterde het uit en smakte terwijl ze het koekje at.
‘Waar is mama?’ vroeg Eve aan Lily Rose, die natuurlijk geen antwoord gaf. Daar was ze nog te klein voor, ze sprak net een paar woorden. ‘Mama’, ‘Evie,’ en ‘cat’ waren de weinige woorden die haar vocabulaire telde.
De bel ging. Met Lily Rose op haar arm liep Eve naar de deur en opende die. Er stond een bekend persoon voor de deur.
‘Rae! Wat doe jij hier?’ riep Eve verbaasd uit.
Het roodharige meisje grinnikte. ‘Ook goedemiddag. Aawh, is dat je zusje?’ Ze stak haar hand uit naar Lily Rose en streelde over haar haartjes. De peuter nam Rae met grote ogen in zich op.
‘Ja, dit is Lily Rose. Ze is lief, hé?’ Rae beaamde dat. Eve gebaarde met een hand – met haar andere arm hield ze haar zusje stevig vast – dat Rae binnen mocht komen. Rae maakte dankbaar gebruik van dat aanbod en liep de hal binnen. Eve liep terug naar de keuken, gaf Lily Rose nog een koekje en zette haar daarna op de grond.
‘Wat is er? Waarom ben je hier?’
Rae grinnikte. ‘Nou, je bent wel blij me te zien.’
‘Natuurlijk! Maar het is gewoon… vreemd.’
‘Yeah, I get it. Maar ik wilde je eigenlijk wat vragen..’
‘Wat dan?’
‘Naya en ik organiseren een feest, om de terugkomst van de jongens te vieren..’ begon Rae voorzichtig. Aangezien ze de vorige dag nog op Naya hadden lopen vitten, moest ze dit waarschijnlijk voorzichtig brengen.
‘Naya en jij? Wacht, welk feest? Welke.. jongens?’ vroeg Eve verward. Ze begreep het niet helemaal meer. Ze dacht dat Rae Naya niet mocht?
‘One Direction? Ken je ze niet?’ vroeg Rae.
Eve schudde haar hoofd. ‘Nee, sorry.’
‘Geeft niet. Het is een vijfkoppige boyband. Mijn beste vriend, Niall, zit erin. En Naya is de vriendin van Liam en we hebben besloten een feestje te geven om ze welkom thuis te heten en zo.’
‘En waarom wil je precies dat ik mee ga?’
‘Eve, ik mag Naya nog steeds niet. Ik nodig je hierbij uit om met me mee te gaan naar het feest, vanavond. Als een soort van … date. Of zo. Vriendschappelijk.’
Hier moest Eve even over nadenken. ‘Wacht, ik ga mijn moeder zoeken.’ Ze rende het hele huis door, maar haar moeder was nergens te vinden.
‘Mam? Mam! MAM? MAM!’ gilde ze door het hele huis, maar ze kreeg geen antwoord. Hoe zat het dan met de kleine Lily Rose? Was die hier al die tijd alleen geweest? Waar was haar Eve’s moeder?