Sieben.

~ Thomas Vincent Neyens

Ik zag haar staan in de zaal en voelde vlinders, één seconde was ik verlamd maar ik hernam mezelf snel. Ik ben verliefd op haar. Het is raar, ik ken haar totaal niet lang maar toch voel ik me goed als ik bij haar ben. Het voelt zo vertrouwd. Na het optreden loop ik naar haar toe en geef haar een kus op haar wang. Dan richt ik mijn aandacht op Thomas.
‘Was het een beetje goed?’ vraag ik onzeker en kijk ook even in de richting van Alyssa.
‘Héél goed,’ zeggen ze allebei tegelijk.
‘Zeg, onze mama is dit weekend niet thuis, als je wilt mag je vannacht blijven slapen,’ zegt Sander.
‘Ja, klinkt leuk,’ zeg ik.

Een uur later zitten we op Sander’s kamer. Ik slaap bij hem op de kamer. Zelf zou ik graag bij Alyssa liggen, maar het is mijn vriendin niet. Spijtig genoeg, misschien moet ik maar eens een move maken. Nee, ze zal me toch niet zien zitten, ik haal men schouders op.
‘Ik ga eens slapen,’ hoor ik Alyssa zeggen.
‘Slaapwel,’ antwoord ik.
‘Je bent verliefd op haar hé?’ vraagt Sander wanneer ze de deur achter zich sluit. Ik bloos maar knik dan toch.
‘Vraag haar morgen eens mee uit,’ zegt hij.
‘Je hebt gelijk, ik ga het nu vragen.’ Ik loop de gang op daar zoek ik naar de deur van Alyssa’s kamer. Haar naam hangt op haar deur. Ik klop er zachtjes op, ik hoor iemand “binnen” zeggen en open de deur voorzichtig. Ik zie haar meteen zitten, ze heeft haar pyjama al aan.
‘Heb je soms zin om morgen iets te doen?’ vraag ik blozend. Ik zie haar even verbaasd kijken.
‘Ja, is goed.,’ zegt ze dan. Ik bedank haar en loop naar de deur.
‘Ik kijk er naar uit,’ zegt ze zacht, ik weet niet of het haar bedoeling is dat ik het hoor maar het doet iets met me dat ze dat zegt.