Sechs.

~ Alyssa Angelica Marneaf

Ik neem mijn blauwe skinny jeans en mijn witte blouse, doe wat make-up op en loop da trap af. Mama had gisteren nog ge-sms’t dat ze pas na het weekend thuis zou komen. Mijn broer en ik staan op het punt te vertrekken naar het optreden van Thomas, op school trek ik meer en meer met hun op. Ik heb geen vertrouwen meer in meisjes, straks laten ze me vallen zoals waar ik vroeger woonde, mij laten vallen omdat we op één klap alles kwijt waren en omdat mijn vader niet aardig was tegen ons. Heel de buurt wist ervan, heel de buurt wist wat papa deed. Bij die gedachte rolt er een traan over mijn wang. Het lag nog steeds gevoelig, dat zou altijd zo blijven.
‘Hé zus, we gaan ons amuseren en niet aan papa denken. Hij is het zelfs niet waart om zo genoemd te worden,’ zegt hij. Hij snapt me, hij heeft het ook moeilijk maar laat het gewoon niet zien. Elke seconde spookt het door mijn hoofd. Die tijd was zo moeilijk, het liefst zou ik er nooit meer aan denken maar het staat in mijn geheugen gegrift. Ik zie het voor me alsof het gisteren was. Ik schud die gedachte een beetje van me af en zet een fake glimlach op.
‘Zijn we weg?’ vraag ik nep opgewekt.
‘Zo ken ik je weer,’ zegt hij lachend. En samen lopen we richting onze fietsen. We fietsen richting school, het cafeetje lag naast onze school. We zetten daar onze fiets in het rek en lopen naar binnen. Ik zie een podium staan en daarvoor een hele hoop mensen. Het is 21u50 zegt de grote klok boven het podium.
‘Wil je iets drinken?’ vraagt Sander.
‘Ja fruitsap,’ glimlach ik. Hij loopt naar de bar en ik kijk wat rond. Ik zie iemand op het podium komen.
‘Dames en heren, hier zijn The Stiff Dylans,’ zegt de meneer op het podium en de hele zaal gaat uit zen dak wanneer de groep op het podium komt. Sander komt terug met een pintje en een fruitsap. Iedereen in de zaal roept Thomas’ naam wanneer hij begint te zingen. Na twee liedjes heeft hij ons in de gaten en knipoogt, was dat naar mij? Vraag ik me af. Na het optreden komt hij naar ons toe, hij geeft mij een kus op mijn wang waardoor ik vlinders in mijn buik voel vliegen. Ik ben toch niet verliefd? Nee, dat kan niet.