13

Na een lange reis kwamen ze eindelijk aan in België. Ze gingen naar het huis van Thany.
‘Maak het jullie gemakkelijk’, zei Thany. ‘Ik ga eerst even naar mijn beste vriendin gaan.’
‘Oké’, zei Nick.
Thany nam haar fiets en ging naar Gaëlle. Onderweg was Thany aan het huilen. Thany kwam aan bij het huis van Gaëlle. Gaëlle was zeer blij om Thany weer te zien, maar ze zag ook dat er iets was.
‘Hey Thany!’ riep Gaëlle van blijdschap. ‘Hoe komt het dat je zo vroeg terug bent van Amerika?’ ‘Wat scheelt er?’
‘Ik heb slecht nieuws’, zei Thany.
‘Welk slecht nieuws?’ vroeg Gaëlle bezorgd.
Thany legde alles uit aan Gaëlle wat er met haar ouders gebeurd was en dat het daarom was dat ze nu al terug was.
Gaëlle vond het heel erg wat er gebeurd was en ze begon zelf tranen in haar ogen te krijgen.
‘Wanneer worden ze begraven?’ vroeg Gaëlle zacht.
‘Binnen drie dagen’, zei Thany.
‘Oké, ik zal er zijn’, zei Gaëlle.
‘Dankjewel!’, zei Thany.
Gaëlle gaf haar een knuffel. Thany werd daardoor rustiger. Ze wist dat ze altijd op haar beste vriendin kon rekenen. Ze bracht nog wat tijd door bij Gaëlle, maar opeens dacht Thany eraan dat Nick, Joe en Kevin bij haar thuis waren.
‘Ik moet weg’, zei Thany vlug.
‘Waarom?’ vroeg Gaëlle. ‘Je bent er net.’
‘Ja, maar er ging familie langskomen vandaag’, loog Thany.
Maar ze kon niet anders dan liegen, want ze kon moeilijk zeggen dat Nick, Joe en Kevin bij haar thuis aan het wachten waren. Gaëlle geloofde haar, maar Thany voelde haar nu nog slechter omdat ze moest liegen tegen Gaëlle. Maar als de tijd rijp was, ging ze de waarheid vertellen.
‘Oké’, zei Gaëlle. ‘Ik zal er zeker zijn bij de begrafenis.’
‘Dankjewel, ik kan me echt geen betere beste vriendin voorstellen’, zei Thany.
Ze gaven elkaar een knuffel en dan vertrok Thany terug naar huis.
Nick, Joe en Kevin wilden ondertussen tv kijken, maar ze wisten niet hoe ze de tv moesten aankrijgen. Ze kregen alleen geruis, maar geen beeld.
‘Ik ben thuis!’, riep Thany.
‘Oké, dan kun je ons helpen om de tv in gang te krijgen’, zei Nick glimlachend.
Thany moest lachen.
‘Je hebt dan ook twee bakjes hé’, zei Thany. ‘Het ene bakje is om de tv aan te zetten, maar met het andere bakje moet je die recorder aanleggen.’
Nick deed wat Thany zei.
‘Ow, inderdaad nu werkt hij’, zei Nick.
‘Ik begrijp het hoor dat je dat niet kon weten’, zei Thany glimlachend.
Opeens ging de telefoon. Het waren vrienden van haar ouders om hun medeleven te tonen. En zo volgden er nog een paar telefoontjes. Thany vond het heel lief dat al die mensen belden. Maar ze vroeg haar af hoe al die mensen dat konden weten. Ze had namelijk nog tegen niemand iets gezegd. Ze begreep wel dat er een paar mensen het konden weten, maar zoveel mensen die het wisten vond ze wat raar.
Het was woensdag en ze ging achter de JOEPIE. Ze besloot om ook eens de krant te kopen, want ze wou weten wat er allemaal gebeurd was terwijl ze weg was. Ze kocht de krant ‘Het Laatste Nieuws’. Toen ze de krant aan het lezen was, zag ze het opeens. De moord op haar ouders stond in de krant. Daarom dat al die mensen dat dus wisten. Ze moest weer aan haar ouders denken en daar waren de tranen weer. Nick zag dat.
‘Kom we gaan iets doen om je gedachten te verzetten’, zei Nick.
‘Oké’, zei Thany zacht.
Ze besloten om naar een paar films te kijken en dan wat te gaan wandelen. Nick moest wel opletten dat hij niet herkend zou worden, maar alles verliep goed. Na een tijdje gingen ze weer naar huis.
Toen ze thuis kwamen, zag Thany dat de tante en nonkel van haar mama aan de deur stonden. Gelukkig wisten ze dat de Jonas Brothers hier ook waren.
Ze waren gekomen om Thany te helpen bij de begrafenis.