~Hoofdstuk 16~

De zon schijnt op mijn gezicht, langzaam wordt ik wakker. Ik moet weer denken aan eergisteren, toen Marcus op de brandstapel kwam. Ik kan het gewoon nog steeds niet geloven, hij is weg, voor altijd. Niet te veel aan denken, Emily. Dan denk ik aan Jason. Hij is zo lief. Ook al ken ik hem nog niet zolang, heb ik het gevoel dat hij mij door en door kent. Het moet natuurlijk wel geheim blijven, als iemand erachter komt, word ik waarschijnlijk verbannen. Nog even blijf ik liggen denken en ga dan uit bed. Ik trek mijn laarzen aan en loop naar de kamer. Merlin en Gaius zijn al wakker. Ik maak het ontbijt klaar en samen gaan we eten. Het is stil onder het eten, wat zouden we ook moeten zeggen. Als we klaar zijn gaan Merlin en ik op weg nar het kasteel om Jason en Arthur te zoeken. Een bediende zegt dat ze bij het oefenveld zijn. En ja hoor, daar zijn ze, druk aan het duelleren. Merlin en ik blijven langs de rand staan, zoals dat goede dienaren beaamt. Wanneer ze naar ons toekomen zegt Arthur: 'Merlin, waar was je, je bent veel te laat. Mijn harnas moet gepoetst worden, mijn zwaard geslepen en mijn kamer opgeruimd. Wat sta je daar nog te niksen, hup, aan het werk!' Het is dat Arthur het met een glimlach zei, anders had ik hem een klap gegeven. Merlin is het wel gewend en gaat aan het werk. Arthur keert zich naar Jason. 'Ik ga, er wachten nog stapels staatszaken op me. Morgen zelfde tijd?' Jason knikt en Arthur gaat naar zijn kamer. 'Hoe ging het gisteren?' Ik hoop dat er niet al te veel mensen zijn gesnapt. 'Een paar mensen zijn opgepakt, maar er zijn geen bewijzen, dus ze wachten nog op hun vonnis. Maar maak je niet druk, dat komt allemaal wel goed. Op dit moment hebben we een ander probleem: Uther organiseert een tournament en mijn vader komt hier dus heen om te kijken.' 'Wat voor tournament dan? En waarom is het erg dat je vader komt?' Jason verteld dat Uther heeft besloten om een tournament te houden, om te vieren dat we de oorlog hebben gewonnen. Dat vind ik nogal raar, waarom zou je mensen laten vechten tot de dood om te vieren dat een oorlog voorbij is? Ach ja, dat is niet mijn probleem. Wat wel een probleem is, is dat Jasons vader net zo'n magie hater is als Uther. Ook heeft hij het niet zo op bediendes, dus dat wordt nog wat. De voorbereiding zijn al begonnen en zijn vader is al onderweg. Jason moet helpen om alles op te zetten, dus ga ik zijn kamer maar schoonmaken. Wat een rot werk, echt waar. Het duurt dan ook eeuwen voordat ik eindelijk klaar ben en dan mag ik zijn wapenuitrusting schoonmaken. Alsof ik niks beters te doen heb. Ik zou echt nooit geen bediende worden als het niet nodig zou zijn. De hele dag ben ik bezig en ik zie Jason niet weer. Ook is iedereen druk in de weer voor het toernooi, op het oefenveld woorden tenten opgezet en de tribune wordt opgebouwd. Ik vraag me af of ze niks beters te doen hebben. Als ik eindelijk thuis aan het avondeten zit, komt Merlin naar me toe. 'Kun je even komen, ik wil je wat laten zien.' Ik loop met hem mee, natuurlijk wil ik weten wat hij heeft. We gaan naar zijn kamer en hij haalt een plank uit de vloer. Hij pakt een boek uit het gat en geeft het aan mij. 'Deze heb ik van Gaius gekregen, misschien vindt je het wel interessant. Je mag hem wel even lenen.' Ik bedank hem en ga naar mijn kamer om hem daar te lezen. Het is echt heel boeiend, het staat vol met allemaal magische wezens en drankjes. Ook staan er spreuken in waarvan ik nog nooit heb gehoord. Als ik het bijna helemaal heb door gebladerd val ik met mijn boek nog in mijn handen in slaap.