Chapter four. Fighting, dancing and red-haired twins. 4.7

Met een plof voelde ik mijn gezicht op de harde grond neerkomen, waardoor mijn ogen in één keer opensprongen. Ik keek even suf om me heen en besefte dat ik zojuist uit mijn bed gevallen was. Ik mocht blij zijn dat ik niet bovenop het stapelbed sliep, dan had ik namelijk nog veel meer pijn gehad dan ik nu had. Ik probeerde op te staan, maar had niet door dat mijn dekbed om mijn benen heen gewikkeld was, waardoor ik dus weer met mijn gezicht op de grond terechtkwam. Ik begon te grinniken om mijn domme acties, tot ik een slaperige kreun hoorde. Ik keek even omhoog en zag dat Angelina vanaf de bovenkant van het stapelbed dom naar me zat te kijken, tot ze ineens heel hard begon te lachen.
‘Wat?’ grinnikte ik.
‘Die rode plek op je gezicht staat je werkelijk charmant,’ lachte Angelina.
Geschrokken stond ik op en liep naar de spiegel, om de schade te bekijken. Een grote rode vlek op mijn linkerwang was duidelijk op te merken en het zag eruit alsof die plek ook lang niet van plan was omweg te gaan. Great. Het viel me op dat de rest nog niet wakker was geworden van mijn gestommel. Ik keek even om me heen en bedacht me waar ze waren; Alicia en Katie waren nergens te bekennen.
‘Wat doe je trouwens zo vroeg wakker?’ vroeg Angelina.
‘Ik ga shoppen met Hermione,’ glimlachte ik, ‘Voor een jurk voor het bal.’
‘Heb je al een date?’ vroeg ze terwijl ze overdreven met haar wenkbrauwen wiebelde.
‘Jazeker. Fred heeft me gevraagd, al weet ik niet of dat goed gaat komen,’ zuchtte ik, met de voorgaande uitjes van de tweeling in mijn gedachte houdend.
De vorige keren dat ik met ze omging, was namelijk niet erg succesvol. Ik dacht even terug aan het moment dat ik in de boom hing, bij het krijsende krot en aan het moment in de keuken onder het ijs, wanneer er de fopwinkel in Zweinsveld uitgestuurd waren.. Er gebeurde altijd wel wat met die tweeling, het was in ieder geval nooit saai.
‘Ik denk dat dat helemaal goed gaat komen,’ zei Angelina met diezelfde rare wenkbrauw beweging.
‘Je maakt me bang als je zo doet, Angelina,’ lachte ik, ‘En we zijn gewoon vrienden hoor, geen zorgen. Heb jij al een date?’
‘Ja, ik ga met George,’ glimlachte ze.
‘Interessante keuze,’ lachte ik, ‘Heb je al een jurk?’
Ze schudde haar hoofd.
‘Dan ga je toch met ons mee? Hermione vindt het vast niet erg,’ bood ik aan.
‘Als jullie dat niet erg zouden vinden, graag.’

Lachend liepen we met zijn drieën richting Zweinsveld, terwijl we elkaar druk vertelden wat voor jurk we wilden hebben. Hermione had meteen ingestemd met het idee om Angelina mee te nemen naar Zweinsveld, zij en Angelina konden het namelijk ook heel goed vinden.
‘Hey Hermione, ik weet niet eens met wie je naar het bal gaat,’ bedacht ik me ineens.
Ze lachte even geheimzinnig, ‘Eh, Viktor heeft me gevraagd.’
‘Viktor Krum?’ vroeg ik verbaasd.
‘Ja, hij kende verder niet veel meisjes. Het is alleen vriendschappelijk hoor,’ glimlachte ze.
‘En het is niet toevallig om een bepaalde jongen, zoals Ron, jaloers te maken?’
‘Nee, natuurlijk niet,’ zei ze snel, terwijl haar wangen lichtjes kleurden.
Ik moest en zou die twee gaan koppelen. Het was té overduidelijk, behalve voor hen dan natuurlijk. Angelina keek me grijnzend aan en ik wist dat zij precies hetzelfde dacht. Ik gaf haar even een samenzweerderige blik en ze knikte.
‘We zijn er,’ glimlachte ik, toen ik besefte dat we voor de winkel stonden.
We hadden blijkbaar zoveel gepraat, dat we niet eens hadden gemerkt dat we er al waren. Ik opende de deur en zag meteen allerlei kleding hangen; hier zou ik nog wel gaan slagen. Ik keek even achterom, maar zag dat Hermione en Angelina allang waren verdwenen tussen alle kleding. Ik liep langs verschillende rekken en liet mijn hand langs de stofjes glijden, hopend de perfecte jurk te vinden. Dit zou nog een hele klus worden.

Na een tijdje had ik mijn hele arm vol met allemaal jurken en stond ik voor de pashokjes te wachten. Lang hoefde ik gelukkig niet te wachten, want na een maar minuten kwamen Angelina en Hermione ook met een stapel jurken deze kant op gestrompeld.
‘Laten we tegelijk gaan passen,’ riep ik enthousiast.
Lachend stemden Hermione en Angelina toe en dus liep ik mijn pashokje in en liet alle jurken op een stapel vallen. Ik pakte de eerste jurk op; een zilveren jurk die tot mijn knieën kwam, met een diep decolleté, en trok hem aan. Wanneer ik mijn spiegelbeeld zag, begon ik meteen te lachen. De jurk was veel te diep uitgesneden en dus verschrikkelijk hoerig, daarbuiten viel hij ook nog eens verschrikkelijk kort uit. Lachend liep ik mijn pashokje uit en begon meteen harder te lachen bij het aanzicht van de andere twee dames. Angelina droeg een groene jurk met wat glitters, waardoor ze me een beetje aan een kerstboom deed denken en Hermione droeg een witte glitterjurk, waardoor je bijna een zonnebril nodig had om haar normaal aan te kunnen kijken.
‘Oké.. Angelina; je bent al op een kerstbal, dus je hoeft zelf niet meer op een kerstboom te lijken,’ grinnikte ik, ‘En Hermione, je bent een beetje fel. Niemand houdt van glitterige dingen.’
Hermione en Angelina begonnen meteen heel hard te lachen en keken mij toen sceptisch aan.
‘Ik lijk op een hoer, zeg maar niets. We zijn wel erg charmant met z’n drieën,’ lachte ik weer.
Grinnikend liepen we weer onze pashokjes in, om een volgende jurk te proberen. Ik besloot om deze keer maar gewoon de mooiste jurk eruit te kiezen, en niet de eerste die ik zag. Ik koos een lange rode jurk uit, met maar één schouder, die over mijn enkels kwam, en trok hem aan.
‘Wat vinden jullie?’ vroeg ik, toen ik het pashokje uitliep.
Angelina en Hermione draaiden zich meteen naar me om, waarna hun ogen verwijdden en hun mond openviel. Ze mompelden beide iets wat op “wauw” leek, waardoor ik kon aannemen dat hij mooi was. Ik draaide me om naar de spiegel en was zeker niet ontevreden over het resultaat. Ik keek even naar het prijskaartje en schrok; dat was zeker niet niks. Toen herinnerde ik me het geld weer, wat ik had gevonden op mijn bed, met het rare briefje.. Deze jurk werd de mijne.