18/01/2012 part 1

18/01/2012
Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

17u
Vandaag ging de missie ‘Simon en Lis’ in werking. Ik en Xan zijn een halfuurtje voordat Simon en Lis zouden moeten verschijnen naar het park geweest. Bij de reusachtige eik waar we ze gaan laten afspreken staat een bankje en die hebben we bestrooid met bloemblaadjes. Xan had ook zijn iPod boxen mee. We hebben smurfenliedjes geluisterd tijdens het wachten. Simon kwam als eerste maar we waren zo druk bezig met smurfenliedjes luisteren en zingen dat we het niet merkten. Dus zijn we kinda betrapt. We hebben gedaan alsof we daar toevallig zaten. Xan heeft Simon ook een roos in zijn handen gedrukt en toen was het wachten op Lis. Ik en Xan zijn weggelopen en zijn met een omweg terug de struiken ingekropen om het koppeltje te viseren. Simon zat op de bank en liet de roos tussen zijn vingers rollen terwijl hij op Lis aan het wachten was. Toen ze uiteindelijk kwam opdagen sprong Simon direct recht en gaf haar de roos. Lis reageerde exact zoals ik zou verwachten. Maar dat ga ik nu niet beschrijven . Xan propte toen zijn box tussen de struiken en liet een mooi pianomuziekje afspelen. De twee schrokken zich rot en keken verschrikt achterom. Ik had echt moeite om mijn lach in te houden. Uiteindelijk haalde Lis haar schouders op en richtte ze zich weer op Simon. Op een bepaald moment zijn ze gaan wandelen rond de vijver en zijn we ze subtiel gevolgd. Xan heeft een sms’je naar Simon gestuurd dat hij haar hand moest pakken. Toen hij het sms’je las keek hij verbaasd achterom maar wij hadden ons verstopt dus hij zag ons niet zitten. We are so good. Ik had eigenlijk niet verwacht dat ons plan zo geniaal goed zou verlopen. Dat de twee überhaupt de briefjes hadden gevonden was al een overwinning op zich. Uiteindelijk pakte Simon toch nog Lis’ hand en liepen ze hand in hand verder. Ik wist dat Lis aan het wachten was op een zoen dus heb ik haar maar een sms’je gestuurd met: “Ga ervoor! You can do it!” Het enige probleem was dat we op open veld waren toen ik het stuurde. Tot daar ons geniale plan. We hebben het op een lopen gezet en zijn langs hen heen een zijpaadje in geschoten. Toen ze tot besef kwamen dat we hen voorbij waren hadden we ons alweer verstopt. Ik zag Lis haar hoofd schudden en Simon in lachen uitbarsten. Toen ze uitgelachen waren keken ze elkaar in de ogen en ik stuurde Lis weer een sms’je. “NU!” Toen ze het las keek ze nog even om maar toen ze me niet zag nam ze Simons gezicht voorzichtig vast en drukte een kus op zijn lippen. Ik en Xan gaven een high five. Mission complete. Ze hadden allebei een brede lach om hun mond en Simon kuste haar terug. Op dat moment kwamen Xan en ik weer tevoorschijn en smeten wat rozenblaadjes over hen heen. Daarna hebben we hen maar alleen gelaten. Xan stak zijn boxen terug aan en terwijl smurfenliedjes door de boxen galmden liepen we terug naar de plaats waar onze fietsen stonden. Lis en Simon keken ons hoofdschuddend na voor ze hand in hand verder rond de vijver liepen. Ik ben net terug van het park trouwens. Overmorgen gaat Xan met Lea op date. Ik heb echt zoveel zin om het te boycotten maar dat kan ik Xan niet aandoen. We zijn nu net zo'n goede vriendjes geworden en dat kan ik echt niet verpesten. Waarom heb ik Simon en Lis eigenlijk in godsnaam gekoppeld? Nu ga ik heel de tijd op een koppeltje moeten kijken en dat gaat mij zo jaloers maken... Maar langs de andere kant, Lis en Simon zijn echt zo'n prachtig koppel. En ik zal het wel overleven. Ik ben niet voor niets Hanne Lauwers! En Xan krijg ik nog wel. Of dat hoop ik toch. Oh, Sam heeft me nodig, hij is met steentjes op mijn raam aan het smijten. Ik kom direct terug!