23. Fuck

'Eh - hallo? Wil je please wakker worden! Je moet weg!'. Ik opende mijn ogen heel langzaam. Er schoot een helse pijn door mijn hoofd - ik had een kater, dat was duidelijk. Ik voelde de misselijkheid opkomen.
'Ben je wakker?', vroeg dezelfde stem waarvan ik uit mijn slaap was ontwaakt.
'Ja', mompelde ik. Ik draaide me om. En blondharige, lief uitzeinde jongen lag naast me in bed.
'O. Mijn. God', stotterde ik. Hij knikte.
'Precies'.
'Wie ben jíj nou weer?'. Ik kon geen andere manier bedenken om het te vragen.
'Thomas. Aangenaam. Wat doe jij in mijn bed?'
'Oh - eh - ik heb geen idéé! Ik ben Emma, maar tijd om kennis te maken hebben we niet. Ik moet naar Taylor en - FUCK!'
'Wat? Wat?!'
'Taylor! Mijn vriendje! Wat - oh nee!'.
'Wat?'
'Wacht. Thomas - hebben we eh..'
'Seks gehad? Geen idee'.
'Oooh. Ik weet het ook niet meer. Shit. Misschien hebben we geen seks gehad - dan heb ik toch niks fout gedaan. Hebben we gewoon gepraat?'
'Geen idee'.
'Wat zal Taylor vinden van gewoon praten?'
'Geen idee'.
'Wat weet je wél?'
'Dat jou slipje over mijn stoel hangt'.
Ik had het gevoel dat ik drie meter achteruit werd geslagen, en dat ik met mijn hoofd keihard tegen de witte muur aankwam.
'Oh nee'.
'Wat?'
'Wat zou mijn slipje daar doen als we geen seks hadden?'
'Geen idee'. Ik zuchtte en keek hem boos aan.
'Ik heb een vriendje', zei ik uiteindelijk.
'Ik heb een vriendin'. Hij keek me schuldig aan.
'Ik ga weg'.
'Dat lijkt me inderdaad het beste'.
'Goed. Waar zijn mijn kleren?'
'Geen idee'.
'Ga maar even weg'.
'Waarom?', vroeg hij verontwaardigd.
'Omdat mijn kleren daar liggen - en daar - en mijn slipje hangt daar, en ik ga niet naakt uit dit bed stappen als jij hier zit'.
'Maar míjn kleren liggen dáár. En ik ga ook niet naakt uit bed. Dat vind Vanessa helemaal niet goed'. Hij keek me heel doordringend aan, alsof hij dacht dat hij me uit bed kon kijken.
'Zucht. Oké, dan gaan we tegelijk. jij rent naar je badkamer, ik verzamel mijn kleren en ik ga hier weg. Dan is het opgelost, toch?'. Ik zuchtte in mezelf. Dít zou opgelost zijn, dat wel, maar ik was vreemd gegaan! Met Thomas! En ik hield van Taylor! Ik kon mezelf wel slaan. Ik kon mezelf wel zó veel pijn doen, zodat ik zou voelen hoeveel pijn ik Taylor deed.
'Op drie?'
Ik kreeg een afschuwelijke flashback bij die woorden. Thomas keek me geschrokken aan, want ik had naar adem gesnakt.
'Op drie... Dat rare drankje.. En hij was er!'
'Wat? Wie was er?'
'Taylor! Ik herinner me weer dat hij in de hoek stond, en hij wilde naar me toe komen, tot hij zag dat ik tegen jou opbotste. Ik zou weggaan, maar jij bood me een drankje aan. Het is jouw schuld!', gilde ik. Ik stompte hem tegen zijn arm.
'Au! Doe even normaal! Ik heb hier niet om gevraagd hoor, psychotische trut!'.
'Jezus, Thomas - oké, op drie, dan ben je van me af. En andersom'.
'Één, twee, drie!', gilden we tegelijk. We sprongen uit het bed, elk een andere kant op gedraaid, en ik hoorde na een paar seconden de badkamer deur dichtslaan. Ik graaide mijn kleren bij elkaar - zo snel als ik kon. Toen ik alles aan had, rende ik zo snel ik kon de kamer uit.
Taylors gezicht bleef door mijn hoofd spoken; het enige wat ik kon doen, was hopen dat hij het me zou vergeven.
Maar als ik hem echt, écht gekwetst had, deed hij dat vast niet..