071

Ik loop meteen door na de keuken, Harry’s blikken ontwijkend. Ik pak alle spullen in de kastjes en gooi het tijdschrift op het kookeiland. Harry komt binnen en slaat zijn armen om mijn nek. Hij drukt een kus in mijn nek, maar ik duw hem ruw weg. ‘’Wat is er,’’ vraagt hij verbaasd. Ik zeg niets maar wijs naar het tijdschrift. Hij loopt naar het kookeiland en kijkt naar het tijdschrift. Ik kijk naar zijn gezicht om zijn reactie te peilen, maar er valt geen emotie van zijn gezicht af te lezen. ‘’Is die foto echt?’’ ik vraag het zo zacht dat ik niet eens zeker weet of Harry het wel heeft gehoord. Maar ik zie aan zijn houding dat hij mij wel degelijk heeft gehoord. Ik kijk hem aan, maar hij zegt niets. Hij ontwijkt mijn blik en ik weet genoeg. Woest loop ik naar onze kamer en ik laat me op het bed vallen. Mijn schreeuw wordt gesmoord door het kussen en mijn tranen vallen in het kussen. Ik hoor de deur opengaan en kijk wie het is. Gelukkig het is Sharon. ‘’Meid toch,’’ zegt ze medelevend en ze gaat naast me zitten. ‘’Heeft hij het toegegeven?’’ ‘’Hij heeft helemaal niets gezegd, maar zijn blik zei genoeg.’’ De tranen lopen onophoudelijk over mijn wangen en luide snikken vullen de kamer. Sharon trekt me in haar armen en ik laat mijn hoofd op haar schouder vallen. Ik hoor de deur weer opengaan en kijk op waar mijn ogen een paar groene ogen ontmoeten. ‘’Rot op,’’ zeg ik boos. ‘’Ma.. – Maar.’’ ‘’Rot op Harry zeg ik.’’ Ik kijk hem boos aan en eindelijk verdwijnt hij. De tranen beginnen nog harder te stromen en Sharon zegt niets, ze wrijft alleen geruststellend over mijn rug. ‘’Ik dacht dat wij iets bijzonders hadden, dat hij van me hield.’’ ‘’Dat doet hij ook Rebecca.’’ ‘’Waarom zoent hij dan met een of andere troela?’’ Daar weet Sharon geen antwoord op en ze zwijgt.
Ik heb de hele dag in bed doorgebracht. Sharon kwam af en toe kijken of wat brengen. Ik hoor de deur opengaan en kijk op. ‘’Hey,’’ zegt Louis voorzichtig en hij komt naast me zitten. Hij zegt niks en wrijft alleen maar over mijn haar heen. ‘’Waarom? Waarom heeft Harry dit gedaan,’’ vraag ik hem wanhopig. Hij trekt me in zijn armen en de tranen lopen alweer over mijn wangen. ‘’Heb je al met hem gepraat?’’ Ik schud mijn hoofd. ‘’Die zoen betekende niets voor hem, jij bent alles voor hem. Hij kan niet zonder je.’’ ‘’Ga je het nou voor hem opnemen? Hij is verdomme degene die met een ander zoent, niet ik.’’ ‘’Ik neem het voor niemand op, ik vind alleen dat je met hem moet gaan praten.’’ ‘’Ga alsjeblieft weg Louis.’’ Hij zucht en staat op. Ik laat me achterover vallen en staar naar het plafond. Ik laat de woorden van Louis nog een keer in mijn hoofd afspelen. Als het niets voor hem betekende, waarom heeft hij het dan gedaan? Die vraag blijft maar door mijn hoofd spoken, maar ik vertik het om hem erna te vragen. Als hij het goed wil maken, moet hij de eerste stap maar zetten. Ik heb tenslotte niets verkeerd gedaan.