Familie - 96

“Maar waarom mogen we niet samen? En waarom zit Keylina zo ver van ons af?”
“Mijn kamer ligt er tussen”, glimlachte ik. “En misschien kan je de badkamer even bekijken?” Ik wees naar een deur. Aarzelend opende mijn vader ze, niet begrijpend wat ik precies wilde. Aan de andere kant zat nog een deur.
“Wat is er daar?”, vroeg hij aarzelend.
“Ga maar kijken”, spoorde ik hem aan. Maar net toen hij de deur wilde openen deed iemand die open langs de andere kant: mijn moeder.
“Kunnen we bij elkaar?”, vroeg mam blij verbaasd.
“Normaal wel”, knikte Yue. “We kunnen de deuren zo regelen dat jullie de badkamer niet tegelijk kunnen gebruiken en dus ook niet bij elkaar op de kamer kunnen, maar dat lijkt me niet echt nodig.”
“Bedankt”, zuchtte mam.
“Als jullie andere kleren willen aantrekken kan je nemen wat in de kast hangt.”
“Zitten daar ook vuurnatiekleren in of is het alleen van de waterstam?”, vroeg mijn vader.
“Enkel waterstam, maar het is beter dan die gevangenisspullen”, zei Yue.
“Warmer ook”, zei ik. “Het kan hier aardig koud zijn. De gevangenis is warmer dan het paleis en de rest van de stam.”
“We zullen toch af en toe eens moeten wisselen”, besloot mam, en ze liep resoluut naar haar eigen kast.
“Wij laten jullie even alleen”, zei Yue.
“Je komt toch regelmatig even langs hè, Lizzie?”, vroeg mam.
“Natuurlijk”, beloofde ik. “En vanavond eten we weer met z’n vieren.” Yue en ik liepen de kamers uit. Yue gaf me de sleutels en ik deed ze op slot.
“Ik ga even kijken waar Yle zit”, zei Yue.
“Ik ga naar Keylina”, glimlachte ik.