Being late for school 101

U heeft 1 bericht op uw voicemail


'Heey met mij! Als je dit hoort ben je of slim bezig omdat je dit al vroeg in de ochtend hoort… of je bent net uit je bed gestrompeld en gaat zo stressen om wat ik je nu ga vertellen. Jou langer kennend gok ik op het tweede dus ik zou je straks maar haasten… Waarschijnlijk kom je er nu net achter wat er aan de hand is maar voor de zekerheid zal ik het even herhalen. *Ahum* HET IS ALWEER DE EERSTE SCHOOLDAG NA DE VAKANTIE DUS MOVE YOUR LAZY ASS EN SCHIET EENS OP! Ik dacht ik bel je even omdat je een paar dagen geleden van me vroeg of ik je kon waarschuwen voor als het zover was…’....


*click* tuut-tuut-tuut
.........

Meer hoefde ik niet te horen en ik smeet mijn mobiel op bed. ‘Shit, ik wist dat er vandaag iets belangrijks was!’, riep ik paniekerig terwijl ik mijn nachtjapon over mijn hoofd hees en het ergens de kamer in slingerde. Ik had nu echt geen tijd om even rustig aan te doen en toen ik me naar de douche haastte vloekte ik al meteen omdat ik mijn teen stootte. Geweldig, de dag begon al meteen lekker. De hete stralen van de douche hielpen me niet echt om te ontspannen en toen ik onder de douche vandaan kwam zat ik zowat te hyperventileren omdat ik zag dat ik nog maar erg weinig tijd had. Waarom kon mijn ‘o zo lieve’ broer me niet voor een keer wakker maken wanneer ik het wel nodig had? Normaal zou hij mijn kamer binnen glippen door daarna de deken van me af te trekken waardoor ik zoals altijd weer uit mijn bed zou vallen. Dan was ik tenminste wel klaarwakker en op deze ene speciale dag vond ik het zelfs niet erg om uitgelachen te worden. Dan kwam ik tenminste wel op tijd.. Toen herinnerde ik me dat Matt me had verteld dat hij ging solliciteren voor die ene baan die hij zo graag wou hebben en dus eerder de deur was uitgegaan. ‘Nou zet hem op broer ik duim voor je’, mompelde ik sarcastisch en ik pakte een handdoek uit de kast. Snel droogde ik mijn haar af en föhnde het nog even na om er een beetje slag in te krijgen. Ik rukte de kastdeur open in zocht naar het setje waarvan Caroline had gezegd dat ik dat echt op mijn eerste schooldag moest dragen. Ik vond het kinderachtig gedoe maar als ik het niet zou dragen wist ik zeker dat Caroline me zou vermoorden, langzaam... Toch trok ik het aan omdat ik blij was dat Caroline voor een casual look had gekozen. Ze stond erop om mijn kleren uit te kiezen voor de eerste dag na de vakantie en ik kon moeilijk nee zeggen wetend dat ze maar door zou blijven vragen en smeken totdat ik uiteindelijk JA, OK MENS!! zou roepen. Ik vond het helemaal niet fijn om alle aandacht te trekken door net zoals andere meiden iets aan te trekken wat totaal niet bij hun paste. Ik hield meer van bescheiden en dat wou ik het liefst zo houden. Ok..., niet te bescheiden. Tevreden keek ik in de spiegel met het resultaat http://weheartit.com/entry/22400661 en was meteen goed gehumeurd omdat het een mooie, zonnige dag was. Ik werd meteen door het mooie weer afgeleid en keek even door mijn slaapkamerraam naar buiten. Ik zag de postjongen voorbij fietsen en glimlachte toen ik de hond van mevrouw Michaels boos naar hem zag blaffen en grommen. Leuke postjongen trouwens… Meteen gaf ik me mentaal een klap, focuste me weer en deed snel mijn make-up. Ik deed nog wat mascara op een koos voor de lichtte oogschaduw die ik met de meiden de laatste keer had gekocht. Ik twijfelde maar haalde de rozenring van mijn vinger en verving hem door een van mijn andere ringen. http://weheartit.com/entry/22719017. Ik keek er lang naar en er ik betrapte mezelf er op dat ik een droevig gezicht trok. Dit was het enigste wat ik nog van mijn ouders had, mijn moeders ring. Ik liep naar mij nachtkastje toe en gaf nog snel een kus op de foto van mijn vader en moeder. Meteen dacht ik weer aan de tijd en ik griste mijn mobiel weer van het bed en rende mijn slaapkamer uit. Snel rende ik de trap af toen ik eenmaal mijn slaapkamer uit was, en maakte ondertussen bijna en doodssmak maar kon mezelf nog net op tijd opvangen en lande op mijn knieën. Ik krabbelde geïrriteerd overeind en zocht naar mijn tas. Ik vond hem in de keuken en zag uit mijn ooghoek dat er een briefje op de koelkastdeur was geplakt.

Sorry dat ik je niet kon wakker maken,
Suc6 op eerste schooldag zal je wel nodig hebben.
Vergeet niet wat te eten mee te nemen.
-xx- Matt

Ik glimlachte even toen ik zag dat hij de –xx- duidelijk krasserig en snel op het papier had gezet en er zo op lette dat ik wat te eten mee moest nemen. Ondanks dat ik nu geen ouders meer had was hij geweldig voor mij en hadden we nu een nog betere band. Ik zette de gedacht aan mijn ouders uit mijn hoofd net zoals ik al met Bonnie en de anderen had afgesproken dat ik geen zin had om over ze te praten. Dat zou te veel pijn doen en ik kon wel wat vrolijkheid van mijn vrienden gebruiken en plaats van dit soort gesprekken over mijn ouders steeds weer aan te moeten horen. Ik hield veel van ze maar ik was niet zo’n iemand die daardoor het hele leven minder vrolijk zag. Ik wist zeker dat mijn ouders ook zouden willen dat ik gewoon, normaal verder leefde. Ik zuchtte omdat ik niet wist welke lessen ik allemaal had want ik had nooit een rooster gekregen dus dumpte ik er een stapel boeken in. Net voordat ik naar buiten rende griste ik nog een appel van de fruitschaal en toen ik om de hoek van de keuken kwam en naar de deur rende kon ik nog net horen hoe de fruitschaal stukviel op de keukenvloer. Ik liet me nu niet weer ophouden, rolde mijn ogen nog even voordat ik de deur dichtsmeet en begon te sprinten naar Bonnie’s huis waar ze waarschijnlijk al lang klaarstond. Toen ik eindelijk bij haar huis kwam zag ik haar al wilt springen en sprong ik haar in de armen toen ik eenmaal bij haar was. ‘Het lijkt net eeuwen geleden!’, gierde ze en ze begon meteen te stressen over school en of de jongens nu nog leuker waren. ‘Bonnie het is 2 dagen geleden dat ik je gezien heb’, grijnsde ik een ik gaf haar een duwtje Bonnie was vergeleken met mij nog erger als het om eerste school dagen ging en terwijl ze naast me rende praatte ze aan een stuk door. Ik keek even naar de lucht toen we langzamer gingen lopen toen we eenmaal dichter bij school kwamen. Kijkend naar de wolken probeerde ik er vormen in te zien maar werd door Bonnie onderbroken. ‘Ooooh wat zijn we dromerig, goed geslapen of lekker gedroomd?’, giechelde ze terwijl ze me speels duwde. Meteen dacht ik weer aan mijn droom en ik keek snel weg toen ik mezelf voelde blozen waarop Bonnie een hysterisch giechel geluid maakte. Waarom bloosde ik nou? Ik kon me er niet eens alles van herinneren behalve dat Jacob en zijn vrienden er in voor kwamen…. Opeens wist weer wie er nog meer in mijn droom waren. Het kwam niet zomaar te binnen schieten. Nee, ze stonden recht voor me, de jongen met het zwarte haar en die met dat bruine haar en die groene helder ogen. Die ogen leken zowat in me te boren. Hun vrienden stonden er wat omheen maar ook hen herkende ik vaag. Ik voelde Bonnie naast me verstrakken. ‘Wat doet die jongen van laatst nou hier?’, zei ze met opeengeklemde kaken. ‘Van laatst?’, hoorde ik mezelf zeggen. Ze rolde met haar ogen. ‘Die ene met dat zwarte haar waar jij bij het shoppen toen tegenop botste’, zei ze terwijl ze vluchtig om zich heen keek. Dat was het, ik kende die jongen met het zwarte haar in mijn droom daarvan. Meteen gaf de jongen met het bruine haar mij een glimlach. Ik bloosde onwillekeurig, waarom moest ik dat nou altijd hebben?