Chapter || One

De ochtend was weer als elke eerste zondag ochtend van de maand, De soort van poot afdrukken gevuld met water, grote schades aan de gebouwen, en en een sleep spoor van iemand die de nacht niet goed door was gekomen. Wie zou het deze keer zijn geweest? Wie zou deze maand het ongeluk hebben gehad? Iemand die ik kende, of een wild vreemde reiziger?

Ik, Tyro een jongen van 19 stond, op het plein in mijn oude jas van bruin versleten leer, mijn oude versleten bijpassende broek en mijn laarzen van een zachte stof dat bijna geen geluid maakte als je liep. Vanaf het plein keek ik welke straat dit keer was aangetroffen, dit keer blijkbaar in de Willorisstraat. Een straat die naar mijn huis leidde.
Ik besloot er niet te veel aandacht aan te gaan schenken en liep verder naar mijn eindbestemming twee straten verderop, de grote markt.
Ik stond op de markt met mijn verkoopwaar: Vlees. Ik had de vorige dag gejaagd in het bos en thuis het vlees klaar gemaakt voor de verkoop. Het leverde elke week precies genoeg om voor me vader, me zusje en mijzelf te kunnen zorgen. Mijn moeder was gestorven aan de Siecte toen ik 6 was, mijn vader was er kapot van en praatte alleen nog met mij en mijn zusje als het echt moet. Soms zat hij zelfs dagen lang in zijn kamer gewoon voor zich uit te staren, al helemaal de eerste tijd na mijn moeders overlijden.
Vandaag verdiende ik 's morgens niet veel, maar toen het middaguur verstreek kwamen er steeds meer klanten en aan het einde van de dag bleek de verkoop toch heel veel hebben opgebracht. Egenlijk bijzonder veel, dit zou een aangename week worden. Als mijn vader in een goede bui zou zijn.

Het was echt een goede dag geweest, ongeveer twee uur nadat de zon op zijn hoogst had geschenen had ik geen vlees meer om te verkopen. Ik ruimde alles snel op zodat ik zo naar huis kon gaan, waar ik vannacht niet had geslapen in verband met de markt waar ik vroeg wilde zijn. In de plaats van thuis te slapen had ik in een herberg in de buurt van het plein geslapen dus ik had ook niet heel veel gemerkt van de 'aanval' die nooit in de buurt van het plein plaats vond.
Ik had al mijn spullen ingepakt en begon de lange weg naar huis af te leggen. Ik zag onderweg steeds meer sporen van vernieling, voor de dertiende keer. Al meer dan een jaar werden we geteisterd door dit voorval, in het begin dacht men dat het gewoon ongelukken waren maar het werd steeds meer duidelijk wat er elke eerste overgang van Zaterdag avond naar Zondag ochtend van de maand gebeurde. Er deden steeds meer verhalen de ronde, niet allemaal even geloofwaardig maar toch zat er in alle verhalen een kern van waarheid die in alle verhalen ongeveer het zelfde was. Er was 'iets' dat elke maand terug kwam om een jongere tussen de twaalf en de achttien te halen.