|15|

Door de bubbel kan ik niet zien wat er gebeurt. Shadow heeft me alleen gelaten. Ik begin moe te worden van de hoeveelheid energie die de bubbel opslurpt. De bubbel spat uit elkaar en vermoeid blijf ik op mijn knieën zitten. Mijn gezicht is drijf nat van de tranen. Die jongen. Die jongen die voor me staat. Wie is dat? Hij komt me bekent voor. Hij glimlacht naar me. Seth had zich geen moment bedacht en doorboort de jongen met zijn zwaard. Mijn ogen worden groot terwijl ik mijn concentratie verlies. ‘je hoeft je geen zorgen te maken’ de jongen is nog steeds met Seth aan het vechten. ‘je moet sterk zijn, je moet je hart volgen’ wie zegt dat steeds. Elke keer als ik die stem hoor wordt het zwart voor mijn ogen. Als ik me weer kan concentreren zie ik dat er allen nog een zwaard ligt en dat die jongen voor me staat. Ik sta gelijk op, als hij naar me glimlacht en op me afloopt. Een paar passen zet ik achteruit. Wie is die jongen? Ik doe mijn mond eventjes open. Zijn ogen. Ze komen me bekent voor. Voordat hij iets kan doen komen er meer magiërs het plein op. ‘daar is die!! Shadow Reaper!! GRIJP HEM!!’ de jongen kan nog net een vuurbal ontwijken en komt dan op me af gerent. Ik zet nog een paar passen naar achter. Voordat de jongen dichtbij genoeg is wordt ik weggetrokken. Hij rent langs me. Dan herken ik iets. Zijn geur, zijn energie. Ik wil me omdraaien en naar hem toe rennen maar hij is al weg. Een van de mannen pakt me ruw bij mijn arm beet en sleurt me het gebouw in. Nu pas zie ik hoeveel mensen er wel niet zijn. Ze brengen me naar voor. Wat heeft dit te betekenen. Al die mensen. Ik begin me onrustig te voelen. Een van de oudere mannen begint opeens iets te zeggen over dat ik een speciaal kind ben. Ik schud mijn hoofd ongelovig. ‘het is maar goed dat ze aan dat monster is ontsnapt’ wordt er geroepen. Aan de kreten merk ik gelijk dat iedereen het er mee eens is. Shadow is geen monster. Hij heeft me gered. Ze hebben het mis. Ik moet het ze zeggen. Voor ik mijn mond open kan doen om te proberen te praten voel ik iets over me heen komen. Als een deken van warmte. Ik val op de grond en blijf daar roerloos liggen.
’mijn kind, je bent zo moe. Slaap maar zacht, alles komt goed’ die stem hoorde ik net ook weer. Voorzichtig doe ik mijn ogen open. Mijn hele lichaam voelt zwaar aan. Als mijn ogen aan het schemerlicht zijn gewent zie ik pas dat er iemand in de kamer staat. Hij is zijn gezicht aan het wassen. ‘dus je bent wakker?’ de jongen draait zich om. Ik wil het uitgillen als ik zie dat het de jongen is die met Seth had gevochten. Het lijkt nu zelfs alsof Shadow nu helemaal weg is. ‘mooi’ hij komt op mijn bed zitten en buigt naar me toe. ‘ik was al bang dat je niet meer wakker zou worden’ ik hoor hem eventjes mijn geur op snuiven. ‘zo lekker, zo onschuldig. Nog wel’ hij likt eventjes langs zijn lippen en buigt een stukje naar voor. Zijn adem is verbazingwekkend koel in mijn nek.