13. -Daphne

Niall bleef nog even in de gang staan. “Wil je niet binnenkomen?” vroeg ik. “Wat zou je ervan vinden als we er even vandoor gaan?” vroeg hij terwijl hij zijn hand uitstak. Ik pakte zijn hand vast, zo’n kans zou ik nooit meer krijgen! “Moeten we niet tegen de anderen zeggen dat we even weg zijn?” vroeg ik terwijl ik nog eens naar binnen keek. “Ze zullen zo meteen wel zien dat we er niet zijn.” Hij knipoogde. Ik was even helemaal de kluts kwijt. We wandelden hand in hand het hotel uit. We bleven stilstaan voor een auto met geblindeerde ramen. “Als je het niet erg vindt, zou ik je graag ergens mee naartoe nemen,” zei hij terwijl hij me lief aankeek. “Ehm… Ja, ok, is goed,” begon ik te stamelen. Nogal onhandig stapte ik in de auto. Hij ging naast me zitten en legde zijn arm om me heen. Het voelde om de een of andere reden niet onwennig aan, integendeel zelfs. Het leek wel of we elkaar al jaren kende. Ik legde langzaam mijn hoofd op zijn schouder. Hij begon mijn arm te strelen. Overal waar zijn hand mij aanraakte, kreeg ik kippenvel. Ik lette niet echt op de weg, en ik wist ook niet waar we naartoe gingen. Na een tiental minuten rijden, waren we aangekomen. “Waar zijn we eigenlijk?” vroeg ik. “We zijn in ons appartement. Ik wou even alleen met je zijn, zodat ik je wat beter zou kunnen leren kennen,” zei hij. Ik stapte uit en volgde hem naar binnen. “Wow!” Dat was het enige wat ik uit mijn mond kreeg. Wat zag het er prachtig uit! Hij lachte om mijn reactie. “Ga maar zitten als je wil. Wil je iets drinken?” vroeg hij. “Fruitsap is goed.” Ik ging zitten in de zetel en keek naar de foto’s die tegen de muur hingen en op de kast stonden. “Ooh, wat was je schattig toen je klein was!” zei ik. “En nu niet meer?” vroeg hij al lachend toen hij binnenkwam met twee glazen fruitsap. Hij ging naast me zitten. Ik begon te lachen. “Jawel hoor, maar je weet wel wat ik bedoel,” zei ik met een knipoog. Hij begon mee te lachen. Zijn lach is echt het mooiste geluid wat je je maar kan inbeelden. Ik voelde me een beetje onwennig, dus keek ik maar naar het glas fruitsap dat ik in mijn handen had. Opeens merkte ik dat Niall mij aankeek. “Wat is er?” vroeg ik. “Ooh, niets hoor… Het is gewoon… Je bent het meest perfecte dat me ooit is overkomen,” zei hij. Hij bleef me aankijken. Opeens merkte ik dat hij naar voren boog en ik voelde zijn warme lippen op de mijne.