O13.

Pov Louis

Ik probeerde haar nog op te vangen maar het was te laat. Ik merk dat Harry, Liam en Zayn aankomen rennen. ‘What’s going on? What happened?’ schreeuwt Harry paniekerig. ‘O my God.. what.. what did I do?’ zeg ik terwijl ik met mijn handen in m’n haar sta. ‘Harry, Zayn, take care of Anne, call 112! Louis come with me!’ zegt Liam. Dan komen Niall en Elvira aanrennen in hun badjassen. ‘Go to the kitchen’ zegt Liam snel, en hij neemt me mee richting de woonkamer. Hij zet me neer op de bank. ‘What happened, Louis?’ vraagt Liam rustig. ‘Well.. we needed candles, and they were on top of the closet. She wanted to get them, but the dresser was still wet from the dishwash, so she slipped..’ zeg ik. Dan hoor ik sirenes van buiten af komen. ‘It’s not your fault, buddie’ zegt Liam en hij knijpt in mijn schouder. Dan loopt hij naar de deur en laat de ambulance broeders binnen. Twee ambulance broeders leggen Anne op een brancard en de derde vraagt kort even wat dingen aan Niall en Elvira. Ik versta niet wat ze zeggen maar dan wijst Niall mijn kant op. De ambulance broeder knikt even en loopt dan achter zijn collega’s aan naar buiten. Zayn komt naar me toe. ‘You need to go with her, I know it’s hard, but just do it. She needs you’ zegt hij. Wat ben ik ook eigenlijk een sukkel! Ik moet gewoon meegaan! Ik grijp m’n jas, ren naar buiten en spring in de ambulance. Met een noodvaart rijden we richting het ziekenhuis. Daar aangekomen moet ik twee uur wachten voordat ik eindelijk iets te horen krijg. Ik heb ondertussen al contact gehad met Niall. Hij vertelde me dat Elvira Anne’s ouders al had gebeld. Gelukkig hoefde ik dat niet meer te doen. Na ongeveer zes kopjes koffie mag ik eindelijk naar haar toe. Ik ga naast haar bed zitten en hou haar hand vast. Er zit een slangetje in haar neus en er staan allerlei apparaten om haar heen te piepen. Ik wil eigenlijk tegen haar praten maar ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Dan besluit ik ‘Moments’ te gaan zingen. Ze had me verteld dat dit haar favoriete liedje is.

‘Shut the door, turn the light off, I wanna be with you, I wanna feel your love, I wanna lay beside you, I cannot hide this…’

Veel verder kom ik niet. De tranen stromen over mijn wangen. In zo ’n korte tijd is zij zo speciaal voor mij geworden. Ik kan niet nog een dierbare kwijtraken. Dan voel ik dat haar hand beweegt. Ik kijk hoopvol naar haar gezicht. Dan opent ze haar ogen..

Pov Anne

Ik voel hoe Louis mijn hand vasthoudt. Waar ben ik? Als ik mijn ogen open doe is het overal wit. Ben ik in het ziekenhuis? ‘Hey, how are you?’ vraagt Louis voorzichtig, ‘I’m hungry’ zeg ik slaperig. Louis grinnikt. ‘The same old Anne, fortunatly’ zegt hij. ‘Kiss me please’ zeg ik tegen hem. Hij leunt naar voren en geeft me een kusje op mijn mond. ‘Feels good..’ zeg ik glimlachend. Dan komt er een dokter binnenlopen met wat papieren in zijn hand. ‘I’ve got news. We did some tests and nothing happened because of the fall. But we’ve found something else..’ zegt de doctor. ‘Well, what then?’ vraagt Louis. ‘There’s something not right in your blood. We did some tests and I’ve got bad news. You’ve got leukaemia’. Op dat moment wordt alles zwart voor mijn ogen. Ik hoor de dokter nog wat zeggen maar ik versta er niks van. Het enige wat ik kan doen is voor me uit staren. Ik voel hoe Louis in mijn hand knijpt. Op dat moment wordt alles weer wat helder. ‘It’s in a really early stadium so the chance of healing is really big. We want to start with chemo therapy as early as possible. Preferably tomorrow already’. Dan verlaat de dokter de kamer weer. Ik heb kanker. Ik heb gewoon kanker. Dat is het enige wat door mijn hoofd heengaat op dit moment. Ik wil nog helemaal niet dood! ‘I don’t want to die! I don’t want to!’ schreeuw ik tegen Louis. ‘You’re not going to die! There’s a big chance of recovery the doctor said!’ zegt Louis hopeloos. ‘I’m going with you every chemo!’ zegt hij. ’Could you come and lay next to me?’ vraag ik Louis. Ik schuif wat op en Louis komt naast me liggen in bed. Hij slaat zijn arm om me heen en samen liggen we te huilen. ‘It’s going to be okay, really. You’re strong, you can do this’ zegt hij. Hij geeft me een kusje op mijn kruin en dan vallen we samen huilend in slaap.