08. The Feeling.

Met kleine passen liep ik naar de plek waar ik met de jongens had afgesproken. In de verte zag ik ze op een bankje zitten. Met mijn tas om mijn arm liep ik naar ze toe, waarna ik ze begroette. ''Zullen we?'' Vroeg ik zacht. De jongens knikten terwijl ze bijna tegelijkertijd op stonden. Even liep ik naast Louis, wanneer ik het in de gaten kreeg liep ik snel door. ''Dit is omdat ik je niet vertrouw.'' Zei ik terwijl ik Louis een blik gunde. Louis trok een pruillip waarna ik mijn tong naar hem uitstak. Nu liep ik naast Niall, die op het eerste ogenblik heel rustig bleek te zijn totdat hij het café zag en ernaar toe rende. Ik slaakte een zucht. ''Is er ook iemand die normaal is hier?'' De overgebleven jongens keken elkaar aan, maar algauw schudde ze hun hoofden. Ik keek ze hoofdschuddend aan. ''Mag ik vragen waarom jullie precies mijn hebben gekozen? Ik bedoel er was zoveel keus.'' Harry haalde zijn schouders op. ''Je leek ons aardig, maar nu twijfel ik een beetje.'' Ik liep naar Harry toe en stootte hem tegen zijn arm aan. ''Moet dat pijn doen?'' Mijn wangen kleurden rood. ''Ik weet dat ik niet sterk ben, maar kan je alsjeblieft doen alsof.'' Ik knipperde lief met mijn ogen terwijl ik mijn lippen pruilde. Harry sloeg zijn armen over elkaar. ''Op één voorwaarde.'' Ik keek hem afwachtend aan. ''Alleen als je me zoent.'' Ik grijnsde en boog langzaam voorover. ''In your dreams.'' Fluisterde ik, waarna ik hem een zachte klap op zijn gezicht verkochte. De jongens begon te lachen terwijl Harry rood aanliep. ''Met haar valt niet te spotten Haz.'' Grinnikte Louis, ''Daar ben ik zelf ook achter gekomen.'' Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht. Vrolijk huppelde ik naar de ingang van het café. Niall zat al aan een tafeltje met zes glazen en zes muffins. Samen met de andere jongens liepen we naar het tafeltje en schoven aan. ''Dank je Niall.'' Glimlachte ik. Langzaam nam ik een slok van mijn drinken. ''Wat is het?'' Vroeg ik nieuwschierig aan hem. Niall haalde zijn schouders op. ''Ik had gezegd dat ze maar wat in mochten schenken.'' Ik trok een wenkbrauw op terwijl de jongens bijna het drinken uit proestten. Niall keek ze verward aan. ''Is het zo raar?'' Ik knikte langzaam en gaf hem een schouder klopje. Meer aandacht besteedde ik er niet aan. Langzaam nam ik een hap van mijn muffin, die erg goed smaakte. Ik genoot ervan. Ik keek de tafel rond, mijn blik bleef bij hem staan. Ik slaakte een diepe zucht en probeerde mijn brede grijns op mijn gezicht te verbergen. 'The Moment When I Look In His Eyes.'