Is this really happening?

Om half 11 's ochtends krijg ik een smsje van Taylor. Hi Eef, zin om vandaag wat te gaan doen? ik bedoel, we hebben weinig huiswerk, x taylor.Ik glimlach en stuur een smsje terug. Sorry, ik heb huisarrest, maar je kan wel hierheen komen? x Eigenlijk mag dat niet, maar ach, ik kan toch niks goed doen, dus dit maakt ook niks meer uit. Na een kwartier krijg ik weer een smsjevan Taylor. Je pa wou me niet binnenlaten. Ik leg mijn mobiel weg. Lekker dan. Even later wordt er op mijn raam geklopt. Ik loop ernaartoe en zie het lachende gezicht van Taylor. Snel laat ik hem binnen. 'Wat doe jij hier?' 'Nou, ik dacht als je vader me niet binnen wil laten moet het maar zo.' Hij gaat op mijn bank zitten en vraagt: 'Kan de deur van je kamer niet op slot?' 'Jawel, hoezo?' Taylor kijkt me ontdeugend aan en ik zeg lachend terwijl ik ernaartoe loop: 'Ik weet wat jij van plan bent...' Taylor tilt me op en zet me buiten het raam. Hij zet het raam op een kiertje en springt van het dak af. Hij gebaart dat ik dat ook moet doen. 'Ik durf niet.' zeg ik angstig. 'Lukt je wel, ik vang je op.' zegt hij. Langzaam klim ik naar beneden en Taylor vangt me inderdaad op. We rennen de straat uit en lopen naar de bioscoop. 'Welke film wil je zien?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Oke, doe je oren dicht en draai je om, dan kies ik naar welke film we gaan.' zegt hij. Dat doe ik en even later voel ik zijn handen op mijn ogen. Hij leidt me naar de stoelen, en als de film begint besef ik dat het geen goed idee was om hem een film te laten kiezen. 'Ik kan niet tegen horror.' piep ik. Taylor legt zijn arm om me heen en zegt: 'Ik bescherm je.' Ik ga tegen hem aan liggen en als de film is afgelopen sneaken we mijn kamer weer in. We gaan op mijn bed zitten en Taylor buigt zich naar me toe. Ik voel zijn lippen op de mijne, en ik laat het toe. Zijn zoenen worden steeds heftiger,t ot ik iemand de trap op hoor komen. Ik maak me los en fluister: 'Vlug, mijn kamer uit!' Taylor geeft me een laatste kus en klimt dan snel het raam uit. Mijn vader klopt op de deur en ik doe de deur open. 'Waar was je al die tijd? Ik riep nog dat je moest komen lunchen, maar het leek wel alsof je er niet was.' 'Tuurlijk wel, ik had alleen geen honger, dat had ik nog geroepen. Misschien heb je dat niet gehoord.' zeg ik met een pokerface. 'Oh, oke, maar als ik erachter kom dat je stiekem toch weg bent geweest heb je een heel groot probleem.' 'Wee ik pap, maar ik heb huisarrest, denk je dan echt dat ik weg ben geweest?' zeg ik met een onschuldig gezicht. Mijn vader loopt weer mijn kamer uit en ik loop naar beneden. Roos zit op de bank een tijdschrift te lezen. Ze fluistert: 'Je bent weg geweest hè?' Ik lach. 'Tuurlijk niet.' Roos kijkt me arrogant aan. 'Zal wel.' En ze verdiept zich weer in het tijdschrift. Ik pak ook een tijdschrift en na een halfuur moeten we eten. Tijdens het eten krijg ik een smsje van Taylor. Zijn je ouders erachter gekomen? Ik glimlach en stop mijn mobiel weg. Na het eten sms ik wel terug. Ik neem een hap van mijn eten en kijk Roos aan. Ze kijkt lachend terug en mimet: 'Een boy zeker?' Ik glimlach. 'Je weet maar nooit.' Fluiter ik. Ik weet zeker dat ze het door heeft. Ze heeft altijd alles door. Soms handig, maar op dit moment niet. Als ze erachter komt en het doorvertelt gaat ze eraan.