12/01/2012

12/01/2012
Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

Je weet toch nog dat ik Matt Simon en Xan ging laten bespioneren hè? Wel dat heeft hij gedaan. En ik moet eerlijk zeggen: had ik het maar nooit gevraagd. Ik had al een slecht voorgevoel toen hij met een betrokken gezicht op me afliep. “Ik weet niet of ik het je wel moet vertellen,” had hij gezegt. “Zeg het toch maar, dan ben ik er vanaf,” had ik geantwoord. Zijn antwoord heeft ervoor gezorgd dat mijn dromen zijn neergestort als een raket. PATS BOEM PLOF. Ik droom niet alleen over suikerspinnen en roze olifantjes moest je dat denken. Xan had het over ene Lea. Iedereen op onze school kent Lea. Ze is dé dramaqueen van de school. Zo eentje die weent om een gebroken nagel, weken aan een stuk depressief doet als ze geen nieuwe auto krijgt van haar pappie omdat ze er nog te jong voor is en allerlei slaafjes achter haar gat heeft lopen. Je kent ze wel, van die meisjes die proberen te lijken op haar, haar hetzelfde gaan kleden… Die haat ik eigenlijk nog meer dan Lea. Maar goed blijkbaar heeft Xan dus gevoelens voor Lea. Tot daar dus mijn prachtige theorie ‘als hij vraagt naar mijn liefdesverleden moet hij toch interesse tonen’. Daarbij is Lea zo’n meisje die zich aan elke jongen aanpast zodat ze haar leuk gaan vinden snap je? Dan zevert ze over dat ze zich enkel zo op school gedraagt omdat … en dan vertelt ze een zielig verhaal. Matt heeft het al eens meegemaakt, vandaar dat ik het weet. Volgens Matt vroeg Xan raad aan Simon over hoe hij Lea moest uitvragen dus mijn lichte hoop die eventjes was opgeflakkerd omdat het zeggen van een naam niet meteen moet betekenen dat je verliefd bent op die persoon werd direct de grond in geboord. Ik wist dat hij niets voor me voelde hè, wie wordt er ook verliefd op mij. Eerlijk. Oké ik ben pessimistisch, mag het ! Ik ga even chocolade zoeken, I’m depressed.
Oké, ben ik weer, we hadden geen nootjeschocolade meer . De lunch was best nog wel gezellig, toen wist ik het verhaal nog niet zie je. Xan heeft me de beloofde chocoladereep gegeven en we hebben junglespeed gespeeld. Laat ons zeggen dat de totem vandaag heel vaak heeft proberen leren vliegen. Spijtig voor hem stortte hij altijd neer. Arme totem. Er zit een barstje in. Laten we nu eventjes een minuut stilte inlassen voor de arme totem die nu gehandicapt is voor de rest van zijn leven, amen. Voila, een minuut gewacht. Een minuut kan soms erg lang duren weet je wel. Maar goed, ik heb niets meer interessants te vertellen dus ga ik hier stoppen vandaag. Ik denk dat ik zielig in een hoekje ga zitten met mijn chocolade omdat Xan me niet ziet zitten.

Han.