Barf durfde de linie te doorbreken, als een tankewagen die de mensen massa laat splitsen. Alleen deze mensen massa pikte het niet. Terry sprong Barf op de rug die rustig doorliep. Smitty sloeg richting het gezicht van Digger, die in el kaar klapte van de pijn. De andere twee broers vielen de belagers van hun broers aan. Terry hing aan de nek van Barf die nu wild om zich heen sloeg in de hoop Terry van zijn rug te slaan. Terry sprong van zijn rug af, daarna schopte hij tegen de heup van de grote Barf. Barf leek van staal te zijn, de trappen deden hem niets, woedend liep hij op Terry af terwijl hij boksbewegingen maakte met zijn vuisten. Terry voelde de slagen wel, van pijn viel ook hij op de grond. Met zijn rug op de grond keek Terry omhoog in het gezicht van Barf die zijn speeksel uitspugde op Terry. Naast Terry lag ook Digger naast hem, zijn voeten bij Terrys gezicht. Terry draaide zich om, veegde vol walging het spuug van zijn gezicht om vervolgens Digger bij zijn benen te pakken. Met al zijn kracht die hij had trok hij aan diens benen, sloeg hij Digger in het gezicht terwijl Barf Terry probeerde op te tillen. Smitty schopte tegen Barf zijn rug die het uitschreeuwde van de pijn. De mannen gromde, schreeuwden en waren wild aan het vloeken. Sandra keek Nathalie aan, ze huilde van angst. Haar mooie poppen gezichtje vol met make-up maakte ze zich zorgen om haar mascara die uitliep.
“De mannen vechten terwijl jij hier zit te huilen en je zorgen maakt om je make-up!” beet Sandra haar vriendin toe. Sandra knoopte haar bruine haar in een staartje, stroopte haar mauwen op en deed haar gilet uit. Sandra’s witte blouse die ze nu alleen droeg met opgestroopte mauwen, kwam al snel onder het bloed te zitten zodra ze zich mengde in het gevecht. Sandra mocht dan wel een ‘meisje’ zijn maar vechten kon ze! Ze was relatief klein en storte zich dan ook op een, een op een gevecht met de kleinste broer. Ze was snel en behendig terwijl ze T-Rex op zijn buik kreeg terwijl zij op zijn rug ging zitten. T-rex wist niet wat hem overkwam. Op een begeve moment werd het stil. Alles bewoog zich in slow-motion voort. Terry die Digger in elkaar probeerde te timmeren. Sandra die op T-Rex zijn rug zat en hem sloeg tegen zijn achterhoofd. Crackhead die Eugene knock-out aan het slaan was. En Smitty die een goktafel op het hoofd van Barf gooit. De goktafel breekt in tween, de splinters vliegen in het rond terwijl het oor verdovende gekraak het enige geluid was in het casino. Terry stapt weg uit zijn gevecht met Digger die stil op de grond ligt. Hij kijkt in het rond, het bloedbad is niet te overzien hoe goed je je best ook doet.
“Jullie gaan nu weg!” Iedereen stopt zijn of haar gevecht. Terry balt zijn vuisten, grijpt Digger en T-Rex bij de kraag en duwd ze richting de uitgang van het casino. Smitty helpt zijn vriend door Barf en Crackhead bij de kraag te vatten. De mannen bedenken zich geen minuut en rennen het casino uit, waar ze opgewacht worden door de politie die een baricade vormt aan het einde en het begin van de weg.
Nathalie glimlacht naar de verbaaste, bloedende, mannen wiens kleding gescheurd, besmeurd en gehavende gezichten naar de blondine kijken. Sandra die er ook niet best aan toe is loopt naar haar vriendin toe, die trots een mobieltje in de lucht houd. Ook Terry loopt naar Nathalie toe.
“Bedankt,” zei Terry vermoeid.
“Jij bedankt,” zei Nathalie terwijl ze achter de bar vandaan komt en Terry een kus geeft op zijn mond.
“Onze held” Bulderde Smitty nu. Al snel ontstond er een grote groepsknuffel tussen de collega’s van het casino. De mensen die eerst alleen collega’s waren geweest, die niet gehoord werden door de politie mensen. Nu waren ze allemaal kameraden, die eigenhandig hun casino hadden gered.
“Terry onze held!”

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen